Samen uit, samen thuis?

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover: Valencia reunie! Simone, Lara, Dawn en Yvonne, 4 meiden waar ik in Valencia veel mee om ging. Ondanks dat ik maar 4 weken in Valencia ben geweest en maar 2 weken met Simone, Lara en Dawn heb samengewoont, bouw je toch wel echt een band met elkaar op. Waarschijnlijk omdat je elkaar iedere dag ziet en natuurlijk in 1 huis woont. Daarom besloten we om een reunie te houden. Zo gezegd, zo gedaan, 27 en 28 februari zouden we met zijn allen naar Yvonne toe komen, zij woont in Hamburg en we konden allemaal bij haar blijven slapen.

06.45 zaterdagochtend was het dan zover! Ik zou om 8.19 de trein nemen naar Apeldoorn en Simone en ik zouden dan samen naar Hamburg rijden (Simone woont in Nijmegen en heeft haar rijbewijs). Om 10 uur reden we weg uit Apeldoorn en om kwart over 2 stonden we bij Yvonne voor de deur. De reis ging eigenlijk helemaal goed, op een enge Duitser na. (Meneer bleef ons de hele tijd inhalen. We dachten hem kwijt te zijn en dan dook hij ineens weer op. Op een gegeven moment ging hij zelfs op de vluchtstrook rijden om ons daarna weer in te halen! Je begrijpt dat ik heel blij was dat het overdag was en dat we hem na een uur kwijt waren aangezien ik een talent heb om van de kleinste dingen gelijk een horrorscenario te maken)

Lara was al bij Yvonne thuis, Lara woont ook in Duitsland. Dawn kwam een halfuurtje na ons aan (Dawn woont in Berlijn). Het was echt superleuk om iedereen weer te zien. Ik had al een keer in augustus met Simone afgesproken, maar de rest had ik sinds 28 juni niet meer gezien. Na een uurtje te hebben gekletst zijn we de stad in gegaan. Yvonne heeft ons in een klein uurtje de stad laten zien, maar wat doen vrouwen het liefst als ze in een andere stad zijn? Mannen duiken een cafe in en vrouwen gaan winkelen! Yvonne heeft toch meer de smaak van een echte oud Oost Duitse (niet dat ze dat is), in de winkels die zij bezocht kon ik nog niet eens een leuk shirtje voor mijn oma vinden. Dus al snel besloten we om ons in 2 groepjes op te splitsen Ik moet zeggen dat we al gauw bij de Zara, Mango en H&M belandde en daarom heb ik ook helemaal niets gekocht. Ik koop het dan liever in Amsterdam, zodat ik zeker weet dat ik het kan ruilen, aangezien de collectie in Hamburg precies hetzelfde was. Na het winkelen nog even genoten van een heerlijke Starbuckscoffee, die had ik ook wel nodig inmiddels.

Yvonne was inmiddels al naar huis gegaan om aan het eten te beginnen en wij kwam rond half 8 ook bij haar thuis aan. Ook al was het buiten ijskoud, het was haar toch gelukt een stukje Valencia terug te halen in huis, ze had namelijk heerlijke tapas gemaakt! Het was alleen een beetje jammer dat ik al 2 dagen last had van buikpijn en mijn buikpijn na het eten alleen maar erger werd (dat lag overigens niet aan haar eten). Niet alleen het eten was Spaans, de etenstijds was ook Spaans, want we begonnen pas om 9 uur aan het eten. Na het eten zijn we ons allemaal gaan douchen, omkleden en op gaan maken en om 12 uur namen we de taxi naar 20 th up. 20th up is een cocktailbar, die heel toepasselijk op de 20ste verdieping van een hotel zit. Je hebt er een heel mooi uitzicht over de hele stad. Ik voelde me een tikkeltje jong tussen het oude publiek, maar er werd niet om mijn id gevraagd bij het bestellen van een cocktail ;). We hebben heel fout mee zitten neurien met allerlei oude liedjes en toen wilde we dansen! Daarom gingen we naar de andere kant van de stad naar een discotheek.

Omdat we daar pas om half 3 aankwamen, konden we onze jassen niet meer kwijt bij de garderobe. Daarom moesten we onze jassen mee naar binnen nemen. Lara, Dawn en Simone en ik hebben heerlijk gedanst. Ik vind het altijd zo leuk om te horen dat ze ook in het buitenland veel muziek van Nederlandse djs draaien. Yvonne bleef echter de hele tijd aan de bar zitten, maar ze had hier niet echt een duidelijke reden voor. Yvonne ging toen ik net 1,5 week in Valencia zat al naar huis, mijn laatste weekend kwam zij nog een weekendje terug, maar ik heb haar het kortste mee gemaakt, heb ook niet met haar samengewoont. De andere meiden zeiden dat we haar maar gewoon moesten laten.

Rond kwart voor 5 wilde Simone en ik eigenlijk best wel naar huis. Simone had een ontstoken oog en haar stem was weg en we wisten dat we de volgende dag ook nog een lange reis moesten maken. Maar daarbij verscheen er ineens een hele donkere wolk boven onze avond. Ik liep naar Yvonne toe, maar ze was met een jongen aan het praten. Ik wachtte eventjes zodat ze door had dat ik iets wou zeggen. Maar dit gebeurde niet en toen ik haar aantikte kreeg ik de wind van voren: 'Ik heb 2 uur op jullie moeten wachten, nu wachten jullie maar 2 uur op mij, dat is de deal!!' aldus Yvonne. Ik dacht, moet ik aan mijn Engels twijfelen of zij ze dat nou echt, stond helemaal perplex. Simone kwam al snel vragen wat er aan de hand was en toen bleek dus dat Yvonne boos op mij was. Ze vond het onbeschoft dat ik haar stoorde in het gesprek met de jongen en was ervan overtuigd dat ik had gezegd dat we allemaal naar huis moesten gaan. Simone probeerde nog uit te leggend dat ik dat helemaal niet had gezegd en ook nooit zo had bedoeld. Toen ik Yvonne vroeg waarom ze mij negeerde en vroeg waarom ze boos was kreeg ik als enige antwoord: Ja ik ben boos.

Uiteindelijk zijn Simone en ik eerder weg gegaan met Yvonne haar sleutels. Maar toen stonden we buiten en toen? Geen taxi te bekennen en we hadden ook geen taxi telefoonnummer. Gelukkig kwam er vrij snel een taxi. Simone en ik waren onze pyjama aan het aantrekken toen de bel ineens ging, ah daar zullen Lara, Dawn en Yvonne zijn. De bel bleef alleen 5 minuten lang gaan, we kegen hem maar niet uit, wat ook niet zo gek is achteraf gezien. Want Yvonne stond gewoon 5 minuten lang op de bel te drukken (ik had nog een nacht te gaan in haar huis, maar vond er inmiddels best eng).

Simone had het helemaal gehad en wilde de volgende ochtend zo snel mogelijk weg. Na 6 uurtjes slaap op een luchtjbedje werden we om 12 uur wakker. Simone en ik hebben snel gedoucht en onze spullen gepakt. Als ik gasten zou krijgen zou ik lekker thee voor ze gaan zetten en een ontbijtje maken, helaam als ik weet dat ze nog een lange reis tegemoet gaan. Maar nee bij Yvonne moest ik zelf mijn thee zetten, toen kwam er nog wel een: Sorry voor gisteravond uit. Maar hier liet ik het niet bij zitten, ik wilde weten waarom ze zo boos was. Volgens haar had ze gezegd dat ze niet wilde dansen vanwege alle rook op de dansvloer (neem ons dan niet mee naar een discotheek) ook had ik volgens haar gezegd dat we allemaal naar huis moesten omdat ik dat wilde (!?). Ik had er ineens zo de pest in, ze liet ons alleen naar huis gaan omdat ze liever met een stomme duitser wilde praten, negeerde mij, dat achterlijk gebel, ik had er ineens zo de pest in. Bij het gedag zeggen gaf ik haar 3 kussen en zei dat ik het heel jammer vond dat het zo liep. Maar het leek net alsof ik een ijskonijn gedag zei.

Simone en ik reden om kwart voor 2 weg uit Hamburg, we hadden gerekend dat we dan rond kwart voor 6 wel in Apeldoorn zouden zijn. Helaas verliep het iets anders. Het begon al met een file van ruim een uur, hevige storm en regen, wegwerkzaamheden en nog eens een uur file kwamen we om half 8 aan in Apeldoorn! Pas in Apeldoorn kwam ik erachter hoe erg de stom was. Ik had de trein van kwart voor 8 net gemist en de trein van 8 uur had 25 minuten vertraging. Uiteindelijk was ik dus pas om half 10 thuis! 14 uur reizen en 5.5 uurtjes slaap in een weekend is misschien toch iets teveel van het goede! Ook al is het weekend niet zo leuk geeindigt, toch probeer ik daar niet meer aan terug te denken en het als een leuk weekend te herinneren. Maar een 1 ding weet ik zeker, bij Yvonne kom ik nooit meer terug!