I wanna fly away

Vandaag was de eerste officiele lentedag. Niet dat ik er veel van heb meegemaakt, want aanstaande woensdag heb ik een heel groot tentamen. Dus ik zwerf de gehele week al rond bij de UB, het Bushuis en de OBA. Vandaag bevond ik me in de OBA. Na 3 uur leren was ik even naar buiten gegaan om te lunchen. Ik had alleen een shirtje en een dun vestje aan, maar oh wat was het heerlijk warm! Na 30 minuten van de zon te hebben genoten heb ik mezelf maar weer naar binnen gesleurd en sindsdien denk ik nergens anders aan dan: zon, zee, strand, zomerkleding, feestjes, cocktails, reisjes, ijsjes, slippers, zand, zomerliedjes en vakantie!

Ik zit al een tijdje met het idee in mijn hoofd om weer een taalcursus te gaan volgen. Het liefst zou ik een verre reis maken, maar daar ben ik misschien een beetje laat mee qua geld. En ik zie het nou niet zo zitten om ergens snel een bank te beroven. Een vriendin gaat een maand door Europa reizen, een andere vriendin gaat 3 weken door Thailand reizen en weer 2 andere vriendinnen gaan een 1,5 maand door Azie reizen. Ik zal het eerlijk zeggen; het maakt me stinkend jaloers.

Ik probeer Jorn al een aantal weken over te halen om te gaan rondreizen door Europa en dan hoef ik echt niet gelijk via Parijs naar Milaan om via Athene naar Istanbul te gaan om vervolgens in Moskou te eindigen. Nee met de auto/trein/bus desnoods met de fiets door Zuid-Frankrijk en Spanje reizen vind ik ook al 'rondreizen'.

Ik zat net ook al te kijken voor een taalcursus. Ik heb een supertijd gehad in Valencia, maar aan de ene kant vind ik het daarom ook zonde om terug te gaan. Omdat ik bang ben dat ik het net zo leuk wil krijgen als vorige keer. Alicante leek me ook wel leuk. En Rome kriebelt ook nog steeds, enige probleempje is dat ze daar Italiaans spreken. Ik heb ook al gekeken voor werk in het buitenland. Zo zoeken ze in Amerika nog medewerkers voor de zomerkampen. Enige nadeel is dat ik nou niet echt uitblink in tennis, voetbal, hockey, puzzelen of iets dergelijks.

Wat het wordt weet ik nog niet, maar dat ik een leuke mooie reis wil maken weet ik wel. Maar eerst nog even mijn aankomende reisje overleven:

Bestemming: IWO tentamenzaal, Amsterdam.
Aankomt: woensdag 24 maart 13.00
Vertrek: woensdag 25 maart 15.00

Daarna kan het plannen echt beginnen!

Moppie moppie

" Jan, kwam bij de dokter (of was het nou tandarts), toen hij in de wachtkamer zat pakte hij een krant (of was het een tijdschrift) en las daar een artikel over..

Moppen vertellen, moppen luisteren en misschien nog wel het moeilijkste; moppen onthouden, ik hou er niet van. Afgelopen donderdag had ik een bedrijfsborrel en een collega ving op dat ik niet van moppen hield. Maar hij kende nog wel een mop, die wel leuk zou zijn. En het ligt echt niet aan de mensen die de moppen vertellen, maar ik vind moppen zo ontzettend stom.

Ik krijg altijd het idee dat ik verplicht moet lachen, want anders geef ik de ander een rotgevoel. En daarnaast vind ik het ook zonde van mijn tijd om 5 minuten naar een mop te hebben geluisterd, zonder te hebben gelachen. Ik hou gewoon niet van gemaakte grapjes, ik krijg er soms zelfs een depressief gevoel van. We kunnen het zelf niet gezellig hebben, dus gaan we maar moppen vertellen, dan kunnen we toch nog lachen.

Behalve dat ik niet van gemaakte grapjes houd, vind ik het ook heel moeilijk om mijn aandacht bij een mop te houden. Vooral bij lange moppen weet ik halverwege de mop al niet meer of Jan nou een hond had die Pietje heette of dat het zijn zus was. Of hij nou naar de groenteboer ging of naar de slager. Waarschijnlijk omdat het me eigenlijk toch allemaal niet interesseert, het is tenslotte toch allemaal verzonnen.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb heus wel humor en ik kan ook enorm in een deuk liggen, maar moppen zijn aan mij gewoon niet besteed. Ik heb diezelfde avond nog een poging gedaan om de mop na te vertellen, maar een mop van 5 minuten had ik binnen 20 seconde al uit verteld: Ik heb hooguit 3 zinnen genoemd, er zat geen clou in, geen Jan, Henk, Pietje of een slager of tandarts, maar ik heb daar dan juist wel weer om gelachen!

Samen uit, samen thuis?

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover: Valencia reunie! Simone, Lara, Dawn en Yvonne, 4 meiden waar ik in Valencia veel mee om ging. Ondanks dat ik maar 4 weken in Valencia ben geweest en maar 2 weken met Simone, Lara en Dawn heb samengewoont, bouw je toch wel echt een band met elkaar op. Waarschijnlijk omdat je elkaar iedere dag ziet en natuurlijk in 1 huis woont. Daarom besloten we om een reunie te houden. Zo gezegd, zo gedaan, 27 en 28 februari zouden we met zijn allen naar Yvonne toe komen, zij woont in Hamburg en we konden allemaal bij haar blijven slapen.

06.45 zaterdagochtend was het dan zover! Ik zou om 8.19 de trein nemen naar Apeldoorn en Simone en ik zouden dan samen naar Hamburg rijden (Simone woont in Nijmegen en heeft haar rijbewijs). Om 10 uur reden we weg uit Apeldoorn en om kwart over 2 stonden we bij Yvonne voor de deur. De reis ging eigenlijk helemaal goed, op een enge Duitser na. (Meneer bleef ons de hele tijd inhalen. We dachten hem kwijt te zijn en dan dook hij ineens weer op. Op een gegeven moment ging hij zelfs op de vluchtstrook rijden om ons daarna weer in te halen! Je begrijpt dat ik heel blij was dat het overdag was en dat we hem na een uur kwijt waren aangezien ik een talent heb om van de kleinste dingen gelijk een horrorscenario te maken)

Lara was al bij Yvonne thuis, Lara woont ook in Duitsland. Dawn kwam een halfuurtje na ons aan (Dawn woont in Berlijn). Het was echt superleuk om iedereen weer te zien. Ik had al een keer in augustus met Simone afgesproken, maar de rest had ik sinds 28 juni niet meer gezien. Na een uurtje te hebben gekletst zijn we de stad in gegaan. Yvonne heeft ons in een klein uurtje de stad laten zien, maar wat doen vrouwen het liefst als ze in een andere stad zijn? Mannen duiken een cafe in en vrouwen gaan winkelen! Yvonne heeft toch meer de smaak van een echte oud Oost Duitse (niet dat ze dat is), in de winkels die zij bezocht kon ik nog niet eens een leuk shirtje voor mijn oma vinden. Dus al snel besloten we om ons in 2 groepjes op te splitsen Ik moet zeggen dat we al gauw bij de Zara, Mango en H&M belandde en daarom heb ik ook helemaal niets gekocht. Ik koop het dan liever in Amsterdam, zodat ik zeker weet dat ik het kan ruilen, aangezien de collectie in Hamburg precies hetzelfde was. Na het winkelen nog even genoten van een heerlijke Starbuckscoffee, die had ik ook wel nodig inmiddels.

Yvonne was inmiddels al naar huis gegaan om aan het eten te beginnen en wij kwam rond half 8 ook bij haar thuis aan. Ook al was het buiten ijskoud, het was haar toch gelukt een stukje Valencia terug te halen in huis, ze had namelijk heerlijke tapas gemaakt! Het was alleen een beetje jammer dat ik al 2 dagen last had van buikpijn en mijn buikpijn na het eten alleen maar erger werd (dat lag overigens niet aan haar eten). Niet alleen het eten was Spaans, de etenstijds was ook Spaans, want we begonnen pas om 9 uur aan het eten. Na het eten zijn we ons allemaal gaan douchen, omkleden en op gaan maken en om 12 uur namen we de taxi naar 20 th up. 20th up is een cocktailbar, die heel toepasselijk op de 20ste verdieping van een hotel zit. Je hebt er een heel mooi uitzicht over de hele stad. Ik voelde me een tikkeltje jong tussen het oude publiek, maar er werd niet om mijn id gevraagd bij het bestellen van een cocktail ;). We hebben heel fout mee zitten neurien met allerlei oude liedjes en toen wilde we dansen! Daarom gingen we naar de andere kant van de stad naar een discotheek.

Omdat we daar pas om half 3 aankwamen, konden we onze jassen niet meer kwijt bij de garderobe. Daarom moesten we onze jassen mee naar binnen nemen. Lara, Dawn en Simone en ik hebben heerlijk gedanst. Ik vind het altijd zo leuk om te horen dat ze ook in het buitenland veel muziek van Nederlandse djs draaien. Yvonne bleef echter de hele tijd aan de bar zitten, maar ze had hier niet echt een duidelijke reden voor. Yvonne ging toen ik net 1,5 week in Valencia zat al naar huis, mijn laatste weekend kwam zij nog een weekendje terug, maar ik heb haar het kortste mee gemaakt, heb ook niet met haar samengewoont. De andere meiden zeiden dat we haar maar gewoon moesten laten.

Rond kwart voor 5 wilde Simone en ik eigenlijk best wel naar huis. Simone had een ontstoken oog en haar stem was weg en we wisten dat we de volgende dag ook nog een lange reis moesten maken. Maar daarbij verscheen er ineens een hele donkere wolk boven onze avond. Ik liep naar Yvonne toe, maar ze was met een jongen aan het praten. Ik wachtte eventjes zodat ze door had dat ik iets wou zeggen. Maar dit gebeurde niet en toen ik haar aantikte kreeg ik de wind van voren: 'Ik heb 2 uur op jullie moeten wachten, nu wachten jullie maar 2 uur op mij, dat is de deal!!' aldus Yvonne. Ik dacht, moet ik aan mijn Engels twijfelen of zij ze dat nou echt, stond helemaal perplex. Simone kwam al snel vragen wat er aan de hand was en toen bleek dus dat Yvonne boos op mij was. Ze vond het onbeschoft dat ik haar stoorde in het gesprek met de jongen en was ervan overtuigd dat ik had gezegd dat we allemaal naar huis moesten gaan. Simone probeerde nog uit te leggend dat ik dat helemaal niet had gezegd en ook nooit zo had bedoeld. Toen ik Yvonne vroeg waarom ze mij negeerde en vroeg waarom ze boos was kreeg ik als enige antwoord: Ja ik ben boos.

Uiteindelijk zijn Simone en ik eerder weg gegaan met Yvonne haar sleutels. Maar toen stonden we buiten en toen? Geen taxi te bekennen en we hadden ook geen taxi telefoonnummer. Gelukkig kwam er vrij snel een taxi. Simone en ik waren onze pyjama aan het aantrekken toen de bel ineens ging, ah daar zullen Lara, Dawn en Yvonne zijn. De bel bleef alleen 5 minuten lang gaan, we kegen hem maar niet uit, wat ook niet zo gek is achteraf gezien. Want Yvonne stond gewoon 5 minuten lang op de bel te drukken (ik had nog een nacht te gaan in haar huis, maar vond er inmiddels best eng).

Simone had het helemaal gehad en wilde de volgende ochtend zo snel mogelijk weg. Na 6 uurtjes slaap op een luchtjbedje werden we om 12 uur wakker. Simone en ik hebben snel gedoucht en onze spullen gepakt. Als ik gasten zou krijgen zou ik lekker thee voor ze gaan zetten en een ontbijtje maken, helaam als ik weet dat ze nog een lange reis tegemoet gaan. Maar nee bij Yvonne moest ik zelf mijn thee zetten, toen kwam er nog wel een: Sorry voor gisteravond uit. Maar hier liet ik het niet bij zitten, ik wilde weten waarom ze zo boos was. Volgens haar had ze gezegd dat ze niet wilde dansen vanwege alle rook op de dansvloer (neem ons dan niet mee naar een discotheek) ook had ik volgens haar gezegd dat we allemaal naar huis moesten omdat ik dat wilde (!?). Ik had er ineens zo de pest in, ze liet ons alleen naar huis gaan omdat ze liever met een stomme duitser wilde praten, negeerde mij, dat achterlijk gebel, ik had er ineens zo de pest in. Bij het gedag zeggen gaf ik haar 3 kussen en zei dat ik het heel jammer vond dat het zo liep. Maar het leek net alsof ik een ijskonijn gedag zei.

Simone en ik reden om kwart voor 2 weg uit Hamburg, we hadden gerekend dat we dan rond kwart voor 6 wel in Apeldoorn zouden zijn. Helaas verliep het iets anders. Het begon al met een file van ruim een uur, hevige storm en regen, wegwerkzaamheden en nog eens een uur file kwamen we om half 8 aan in Apeldoorn! Pas in Apeldoorn kwam ik erachter hoe erg de stom was. Ik had de trein van kwart voor 8 net gemist en de trein van 8 uur had 25 minuten vertraging. Uiteindelijk was ik dus pas om half 10 thuis! 14 uur reizen en 5.5 uurtjes slaap in een weekend is misschien toch iets teveel van het goede! Ook al is het weekend niet zo leuk geeindigt, toch probeer ik daar niet meer aan terug te denken en het als een leuk weekend te herinneren. Maar een 1 ding weet ik zeker, bij Yvonne kom ik nooit meer terug!