Ik houd van december. Ik haat januari. Ik schrik me sinds 29 december elke keer opnieuw weer rot van al gillende keukenmeiden en knallers. Ik heb een hekel aan goede voornemens. Als je iets wilt veranderen moet je dat gelijk doen, waarom perse 1 januari. Juist door de druk van het 'moeten' falen de meeste goede voornemens toch. Nee, Oud&Nieuw is niet mijn feest. Ik heb altijd het idee dat alles in het nieuwe jaar anders moet, dat alles dan beter moet. Terwijl ik het oude jaar prima vond. Ik heb het idee dat oud&nieuw de avond van het jaar moet worden en dat je zo spetterend en knallend mogelijk het nieuwe jaar in moet gaan, alsof je zelf een vuurpijl bent.
Van alle 'beste van 2010' en 'top 100 allertijden' word ik meestal een beetje melancholisch, sommige liedjes herinneren me aan leuke, soms ook verdrietige herinneringen en dan besef ik hoe snel de tijd gaat.
Het is me nog nooit gelukt om oud&nieuw samen te vieren met al mijn familie, al mijn vriendinnen en Jorn. Het is altijd kiezen met wie ik het dit jaar nu weer vier en op een of andere manier wil iedereen met oud&nieuw iets heel anders.
Maar ik houd wel van appelbeignets en champagne, daarom ga ik er toch maar proberen om morgen een leuke avond van te maken. Een mooie reden om me weer in een van mijn feestjurken te hijzen.
Een gelukkig en gezond nieuwjaar voor jullie allemaal! Ik ga gewoon door met war ik mee bezig was, geen goede voornemens voor mij. Tuurlijk zijn er wel dingen die ik kan veranderen, maar daar heb ik geen nieuw jaar voor nodig. Volgend jaar geef ik echt zelf een feest, of ik ga op vakantie.
Liefs,
Lisa
donderdag 30 december 2010
zondag 12 december 2010
Ondingen
Mijn Blackberry, een koffiezetapparaat, tandenborstel, fototoestel het is zomaar een greep uit de gebruiksvoorwerpen waar ik niet zonder kan. Deze apparaten gebruik ik dagelijks (oke mijn Blackberry gebruik ik elk uur) en ik vind het hele fijn apparaten. Met een blackberry kun je bellen, smsen, pingem, emailen, foto's maken, muziek luisteren, spelletjes spelen, word-documenten openen etc, eigenlijk is het gewoon een afspiegeling van mijn werkelijkheid. Maargoed genoeeg over mijn Blackberry liefde, een tandenborstel is net zo belangrijk. Nu zul je misschien denken, wow heeft je tandenborstel nog meer functies dan je Blackberry. Ik moet je teleurstellen, mijn tandenborstel kan maar een ding en dat is tanden poetsen, maar dat is al meer dan genoeg.
Maar er zijn ook gebruiksvoorwerpen waar ik nog steeds niet weet wat ik ermee aan moet. Neem nou tandenstokers.Hoe handig ik mijn tandenborstel ook vinden, tanden poetsen alleen is niet genoeg. Van mijn tandarts moet ik ook flossen of tandenstokers gebruiken. Nu probeer ik eens in de zoveel tijd weer om mijn tanden te stoken met van die houten tandenstokers van paradontax en nu weet ik niet of mijn tanden te dicht op elkaar staan of dat die stokers gewoon heel dik zijn, maar op de een of andere manier eindig ik altijd met een mond vol housnippers! Denk ik handig even dat velletje van mijn appel weg te halen, vervolgens zitten er naast dat appelvelletje nog allerlei splinters van die tandenstoker in mijn mond, omdat ze telkens weer afbreken.
Een ander ding is de ronde haarborstel. Keer op keer zie ik op televisie of in tijdschriften weer hoe visagistes de mooiste kapsels maken met zo'n ronde borstel en een fohn. Maar elke keer als ik dit zelf probeer eindigt de ronde borstel ergens halverwege in mijn haar en duurt het minstens een kwartier voordat ik hem (samen met 30 uitvallende haren) los heb gekregen.
Dan is er nog zoiets als het douchegordijn. Lang lang geleden hadden wij thuis ook een douchegordijn en op een of andere manier werd ik toen nog vrolijk van het zonnebloemprintje op het douchegordijn, tegenwoordig heb ik er een hekel aan. Op de een of andere manier zit ik namelijk altijd vast geplakt aan het douchegordijn. Nu is het niet zo dat ik heel wild douche, maar meestal gaan douchegordijnen in combinatie met kleine douches. Zo was ik laatst in een hotel met in de badkamer een douche/bad met jawel een douchegordijn. Tijdens het uitspoelen van mijn haar draaide ik me om en vervolgens zat het douchegordijn vast geplakt aan mijn bovenbeen. Ik bedacht me gelijk dat ik vast niet de enige was bij wie dit gebeurde en dat dit zelfde douchegordijn voor mij al vast aan honderden andere bovenbenen was vast geplakt! Nu weet ik wel dat je onder de douche meestal schoon bent, het idee vind ik niet fris.
Ben ik de enige of hebben jullie ook gebruiksvoorwerpen die jullie het liefst gelijk in de prullenbak gooien?
Maar er zijn ook gebruiksvoorwerpen waar ik nog steeds niet weet wat ik ermee aan moet. Neem nou tandenstokers.Hoe handig ik mijn tandenborstel ook vinden, tanden poetsen alleen is niet genoeg. Van mijn tandarts moet ik ook flossen of tandenstokers gebruiken. Nu probeer ik eens in de zoveel tijd weer om mijn tanden te stoken met van die houten tandenstokers van paradontax en nu weet ik niet of mijn tanden te dicht op elkaar staan of dat die stokers gewoon heel dik zijn, maar op de een of andere manier eindig ik altijd met een mond vol housnippers! Denk ik handig even dat velletje van mijn appel weg te halen, vervolgens zitten er naast dat appelvelletje nog allerlei splinters van die tandenstoker in mijn mond, omdat ze telkens weer afbreken.
Een ander ding is de ronde haarborstel. Keer op keer zie ik op televisie of in tijdschriften weer hoe visagistes de mooiste kapsels maken met zo'n ronde borstel en een fohn. Maar elke keer als ik dit zelf probeer eindigt de ronde borstel ergens halverwege in mijn haar en duurt het minstens een kwartier voordat ik hem (samen met 30 uitvallende haren) los heb gekregen.
Dan is er nog zoiets als het douchegordijn. Lang lang geleden hadden wij thuis ook een douchegordijn en op een of andere manier werd ik toen nog vrolijk van het zonnebloemprintje op het douchegordijn, tegenwoordig heb ik er een hekel aan. Op de een of andere manier zit ik namelijk altijd vast geplakt aan het douchegordijn. Nu is het niet zo dat ik heel wild douche, maar meestal gaan douchegordijnen in combinatie met kleine douches. Zo was ik laatst in een hotel met in de badkamer een douche/bad met jawel een douchegordijn. Tijdens het uitspoelen van mijn haar draaide ik me om en vervolgens zat het douchegordijn vast geplakt aan mijn bovenbeen. Ik bedacht me gelijk dat ik vast niet de enige was bij wie dit gebeurde en dat dit zelfde douchegordijn voor mij al vast aan honderden andere bovenbenen was vast geplakt! Nu weet ik wel dat je onder de douche meestal schoon bent, het idee vind ik niet fris.
Ben ik de enige of hebben jullie ook gebruiksvoorwerpen die jullie het liefst gelijk in de prullenbak gooien?
woensdag 1 december 2010
Just say hello
Met temperaturen van -5, een ijskoude wind en een dik pak sneeuw worden maar weinig mensen vrolijk. Tel daarbij de nodige stress voor gedichten, suprises en cadeautjes bij op en het resultaat is een niet al te gezellige medeburger. Ik ben ook niet altijd een van de vrolijkste, helemaal niet smorgens vroeg als het nog donker is buiten en mijn haar zit vastgevroren aan mijn linker oor. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat mensen niet fluitend op hun fietsje zitten.
En ik weet dat ik niet de enige ben, want het is me de afgelopen dagen niet gelukt s'ochtend, ook maar een lachend gezicht te vinden in de metro of bus. Zodra ik de metro in stap heb ik het idee, dat er iets heel ergs is gebeurd, want de meeste gezichten staan op onweer. De buschauffeurs denken er net zo over, want een 'goedemorgen' of 'hallo' is toch echt teveel gevraagd.
December hoort een van de gezelligste maanden van het jaar te zijn. Niemand wordt blij van deze kou, maar wij hebben tegenwoordig verwarmings, warm water, electrische dekens en uggs. Dat was in de ijstijd wel anders! Vergeet de gedichtenstress of het aantal cadeautjes dat je nog moet kopen. Normaal vind ik het heel irritant als "Just say hello" van Rene Froger telkens wordt gedraait. Maar nu mag het liedje best vaak worden gedraait, want een glimlach en een 'hallo' is toch niet teveel gevraagd?
Ik zal het goede voorbeeld geven, vanaf morgen zit ik met een big smile in de bus, hoe koud het ook mag zijn!
En ik weet dat ik niet de enige ben, want het is me de afgelopen dagen niet gelukt s'ochtend, ook maar een lachend gezicht te vinden in de metro of bus. Zodra ik de metro in stap heb ik het idee, dat er iets heel ergs is gebeurd, want de meeste gezichten staan op onweer. De buschauffeurs denken er net zo over, want een 'goedemorgen' of 'hallo' is toch echt teveel gevraagd.
December hoort een van de gezelligste maanden van het jaar te zijn. Niemand wordt blij van deze kou, maar wij hebben tegenwoordig verwarmings, warm water, electrische dekens en uggs. Dat was in de ijstijd wel anders! Vergeet de gedichtenstress of het aantal cadeautjes dat je nog moet kopen. Normaal vind ik het heel irritant als "Just say hello" van Rene Froger telkens wordt gedraait. Maar nu mag het liedje best vaak worden gedraait, want een glimlach en een 'hallo' is toch niet teveel gevraagd?
Ik zal het goede voorbeeld geven, vanaf morgen zit ik met een big smile in de bus, hoe koud het ook mag zijn!
zaterdag 27 november 2010
Mevrouw.
Afgelopen vrijdag liep ik van het metrostation naar de UvA. Op een gegeven moment riep iemand: "Mevrouw?", ik keek om me heen maar ik zag niemand lopen, ik wilde gewoon weer verder lopen totdat ik bedacht dat ik misschien wel de "mevrouw" kon zijn. Dit bleek inderdaad het geval te zijn, ik werd aangesproken door een mevrouw van rond de 55 jaar en haar dochter, of ik wist waar het Mozeshuis was. Natuurlijk wist ik dat niet, want ik kan nog net de weg naar mijn eigen huis vinden.
Ik liep weer verder en was toch lichtelijk verbaasd dat ik werd aangesproken met "mevrouw". Ik weet dat "meisje" ook gek klinkt, maar "jongedame" was misschien toch leuker geweest. Ik snap het als kinderen van 6 mij aanspreken met mevrouw, maar een echte mevrouw die mij aanspreekt met "mevrouw", doet mijn jeugdigheid niet veel goeds.
Als ik aan het woord 'mevrouw' denk, dan zie ik een oudere vrouw rond de 60 voor me, met grijs haar, een kat of een hondje bij haar, netjes gekleed en met in haar linkerhand een grote (boodschappen)tas. In mijn ogen ben je eerst een meisje, dan een jongedame, een dame, een vrouw en als je dan echt oud en grijs bent bent je een mevrouw.
Ik hoor inmiddels toch echt bij de twintigersclub, ik slaap nog steeds met mijn knuffelbeer. Deze knuffelbeer neem ik zelfs mee op vakantie en voor mijn part blijft dit nog de rest van mijn leven zo en tot die tijd zal ik met altijd een meisje of dan toch misschien wel een jongedame voelen.
Ik liep weer verder en was toch lichtelijk verbaasd dat ik werd aangesproken met "mevrouw". Ik weet dat "meisje" ook gek klinkt, maar "jongedame" was misschien toch leuker geweest. Ik snap het als kinderen van 6 mij aanspreken met mevrouw, maar een echte mevrouw die mij aanspreekt met "mevrouw", doet mijn jeugdigheid niet veel goeds.
Als ik aan het woord 'mevrouw' denk, dan zie ik een oudere vrouw rond de 60 voor me, met grijs haar, een kat of een hondje bij haar, netjes gekleed en met in haar linkerhand een grote (boodschappen)tas. In mijn ogen ben je eerst een meisje, dan een jongedame, een dame, een vrouw en als je dan echt oud en grijs bent bent je een mevrouw.
Ik hoor inmiddels toch echt bij de twintigersclub, ik slaap nog steeds met mijn knuffelbeer. Deze knuffelbeer neem ik zelfs mee op vakantie en voor mijn part blijft dit nog de rest van mijn leven zo en tot die tijd zal ik met altijd een meisje of dan toch misschien wel een jongedame voelen.
zaterdag 20 november 2010
De "How to keep your wife happy, application'.
Mannen en gadgets is het zelfde als vrouwen en shoppen. Ons maak je blij met een paar nieuwe schoenen, mannen maak je blij met een nieuwe gadget. Geef je je man/vriend iets van Apple of Mac, dan zul je de komende dagen niets meer van hem horen (en als je pech hebt, het komende halfjaar). Op een of andere manier zijn het ook altijd de mannen die gelijk weten hoe de nieuwe televisie, wasmachine of nieuwe telefoon werkt.
Nu is het natuurlijk heel leuk voor deze mannen dat ze zo goed zijn met technologie, maar daar maak je ons vrouwen niet echt gelukkig mee. Ben je gezellig uiteten, surft je vriend eerst een kwartier lang alle sportsites af via zijn telefoon. Waar maak je ons dan wel gelukkig mee? Ontbijtjes op bed, een onverwachts weekendje weg, lieve kaartjes, een opgeruimd huis, een massage, vrijwillig een middagje mee gaan shoppen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar nu weet ik dat ik niet te hard van stapel moet lopen, het zit hem ook in de kleine dingen toch? En dan bedoel ik een belletje op zijn tijd, een lief smsje als je iets belangrijks hebt, maar dat zijn nu net de de dingen die er (helaas iets te vaak) bij inschieten.
Ik durf te wedden dat als je aan 10 mannen vraagt wanneer ze getrouwd zijn of sinds welke dag ze een relatie hebben, dat de helft dit verkeerd antwoord en de andere helft moet er minstens 10 sec over nadenken. En wat gebeurd er als de man een verkeerd antwoord geeft, de vrouw wordt boos want zij denkt dat de man niet om haar geeft. Een eindeloze discussie volgt en voor je het weet praat je een week niet tegen elkaar. Of net als jij een hele drukke week hebt en behoefte hebt aan een praatje en knuffels of gewoon iets liefs, laat je vriend of man niets van zich horen. Jij denkt weer dat hij niet aan je denkt en dus niet om je geeft en er volgt weer een discussie.
Maar binnenkort komt hier allemaal verandering in. Bijna elke man heeft tegenwoordig een Iphone, Itouch of Blackberry (met uitzondering van mijn vader die is nog trouw aan zijn nokia 3310) en het mooie is dat deze telefoons onderhand zijn vergroeit aan hun rechterhand. Naast bellen, pingen, smsen, msnen maken zij ook gebruik van 'apps'. Ikea, H&M, Zara, AH, Ajax, Apps van Jamie Olivier, MTV, Porsche, voor elke doelgroep of bezigheid vind je wel een applicatie.
En wat zou er nu mooier zijn dan een 'How to keep your wife happy, app'? In deze app kan de man alle belangrijke data invullen: verjaardagen, jubileums, trouwdagen. Voordat deze belangrijke datum nadert, ontvangt hij een melding, zodat hij nooit meer kan vergeten om een cadeau te kopen. Ook krijgen de mannen zo nu en dan een opdracht: 'vergeet niet een bosje bloemen mee te nemen', 'verras je vrouw vanavond met een massage'. Daarnaast zou het ook reuze handig zijn als wij in de app kunnen invoeren wanneer we iets belangrijks hebben (tentamen, sollicitatie, doktersafspraak), zodat de mannen een melding krijgen en je nog net op tijd even bellen of een smsje sturen. Mannen kunnen best lief zijn, maar je moet ze alleen net even het juiste duwtje in de rug geven.
Technologie en Iphones zijn zo slecht nog niet, je moet er alleen op de juiste manier gebruik van maken. Als je binnekort ineens elk weekend een bosje bloemen ontvangt, dan reageer je natuurlijk heel verrast en doe je net alsof je niets af weet van de "How to keep your wife happy, app". Want er is nog een ding waar je mannen erg blij mee maakt; complimentjes geven en laten merken dat ze geweldig zijn. Zij gelukkig, wij gelukkig.
Nu is het natuurlijk heel leuk voor deze mannen dat ze zo goed zijn met technologie, maar daar maak je ons vrouwen niet echt gelukkig mee. Ben je gezellig uiteten, surft je vriend eerst een kwartier lang alle sportsites af via zijn telefoon. Waar maak je ons dan wel gelukkig mee? Ontbijtjes op bed, een onverwachts weekendje weg, lieve kaartjes, een opgeruimd huis, een massage, vrijwillig een middagje mee gaan shoppen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar nu weet ik dat ik niet te hard van stapel moet lopen, het zit hem ook in de kleine dingen toch? En dan bedoel ik een belletje op zijn tijd, een lief smsje als je iets belangrijks hebt, maar dat zijn nu net de de dingen die er (helaas iets te vaak) bij inschieten.
Ik durf te wedden dat als je aan 10 mannen vraagt wanneer ze getrouwd zijn of sinds welke dag ze een relatie hebben, dat de helft dit verkeerd antwoord en de andere helft moet er minstens 10 sec over nadenken. En wat gebeurd er als de man een verkeerd antwoord geeft, de vrouw wordt boos want zij denkt dat de man niet om haar geeft. Een eindeloze discussie volgt en voor je het weet praat je een week niet tegen elkaar. Of net als jij een hele drukke week hebt en behoefte hebt aan een praatje en knuffels of gewoon iets liefs, laat je vriend of man niets van zich horen. Jij denkt weer dat hij niet aan je denkt en dus niet om je geeft en er volgt weer een discussie.
Maar binnenkort komt hier allemaal verandering in. Bijna elke man heeft tegenwoordig een Iphone, Itouch of Blackberry (met uitzondering van mijn vader die is nog trouw aan zijn nokia 3310) en het mooie is dat deze telefoons onderhand zijn vergroeit aan hun rechterhand. Naast bellen, pingen, smsen, msnen maken zij ook gebruik van 'apps'. Ikea, H&M, Zara, AH, Ajax, Apps van Jamie Olivier, MTV, Porsche, voor elke doelgroep of bezigheid vind je wel een applicatie.
En wat zou er nu mooier zijn dan een 'How to keep your wife happy, app'? In deze app kan de man alle belangrijke data invullen: verjaardagen, jubileums, trouwdagen. Voordat deze belangrijke datum nadert, ontvangt hij een melding, zodat hij nooit meer kan vergeten om een cadeau te kopen. Ook krijgen de mannen zo nu en dan een opdracht: 'vergeet niet een bosje bloemen mee te nemen', 'verras je vrouw vanavond met een massage'. Daarnaast zou het ook reuze handig zijn als wij in de app kunnen invoeren wanneer we iets belangrijks hebben (tentamen, sollicitatie, doktersafspraak), zodat de mannen een melding krijgen en je nog net op tijd even bellen of een smsje sturen. Mannen kunnen best lief zijn, maar je moet ze alleen net even het juiste duwtje in de rug geven.
Technologie en Iphones zijn zo slecht nog niet, je moet er alleen op de juiste manier gebruik van maken. Als je binnekort ineens elk weekend een bosje bloemen ontvangt, dan reageer je natuurlijk heel verrast en doe je net alsof je niets af weet van de "How to keep your wife happy, app". Want er is nog een ding waar je mannen erg blij mee maakt; complimentjes geven en laten merken dat ze geweldig zijn. Zij gelukkig, wij gelukkig.
zondag 14 november 2010
Het leven van Jan en Alleman
Solliciteren, is tegenwoordig zo 1990, want tegenwoordig doe je gewoon mee aan een tv-programma en voor je het weet ben je gelijk een topmodel, zangeres, topchef of musicalster. Ben je gezegend met een gouden keeltje dan doe je mee aan The Voice, X-factor of Popstars. Combineer je je zangkunsten liever met acteren dan doe je mee aan Op zoek naar Jozef of Op zoek naar Mary Poppins. Gooi je liever je knappe kop en je lange benen in de strijd dan doe je mee aan Hollands Next Top Model. Ga je dansend door het leven dan doe je mee aan So you think you can dance. En als je elke avond een 3*sterrenmaaltijd op tafel zet dan doe je mee aan TopChef of Masterchef. Maak je al sinds je 10e je eigen kleding, dan geef je je op voor Project Catwalk. Heb je altijd al willen weten of je de nieuwe Char bent, dan geef je je op voor Het zesde zintuig.
Maar ook voor de mensen met een minder noemenswaardige talent als; dansen met je hond of buikspreken is er een programma, zolang je in Nederland woont en iets kunt wat andere mensen niet kunnen, dan doe je mee aan Hollands Got Talent. Ben je nu gewoon inspiratieloos maar ervan overtuigd dat je kan zingen? Dan geef je je op voor Op zoek naar Michael Jackson.
Misschien be je net zoals ik een talent in troep maken en geld uitgeven? Of heb je gewoon meer problemen dan talenten? Dan zijn er ook zat programma's waaraan je mee kunt doen. Zit je tot aan je nek toe in de schulden, dan komt John Williams bij je langs en laat je schulden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Laat je liever aan de rest van Nederland zien, dat je elke avond 3 zakken chips en 5 repen chocola weg werkt, dan bel je SOS Sonja. En als je getrouwd bent met de mislukte versie van Bob de Bouwer, dan geef je je man op voor Help, mijn man is klusser!. Heeft diezelfde man ook nog een gekke hobby dan kunnen ze gelijk een opname maken voor Help, mijn man heeft een hobby! Ruzie met de buren? Schrijf een brief naar RTL en John en Natascha staan zo bij je op de stoep.
Maar het kan nog allemaal een tikkie erger. Sta je op het punt om te gaan scheiden, dan is je laatste redmiddel misschien wel Look of Love. Weet je na jaren nog steeds niet wie je echte vader is, dan kom je daar samen met de rest van Nederland achter via het programma DNA. Heb je al jaren last van wratten op je linkerbil, laat dit dan gerust zien aan de rest van de wereld bij Genante Ziektes.
Reality-tv is sinds het jaar 2000 en Big Brother niet meer weg te denken uit het televisie landschap. Ik heb alle afleveringen van het eerste seizoen van Big Brother gezien, dat zal ik niet ontkennen. Talentenjachten waren in het begin hartstikke vermakelijk, wie lach er niet in een deuk bij al die slechte audities? Maar ergens halverwege 2005/2006 is het mis gegaan, hoe gekker hoe beter. Het lijkt wel alsof er een strijd ontstand tussen de verschillende zenders. Reality-tv is zo interressant omdat het over de gewone mensen gaat, geen bekende acteurs of zangers maar gewoon jij en ik en de vrouw van de straat. Maar misschien is dat juist ook wel de grootste valkuil van reality-tv. Ik ben het zat om te kijken hoe Truus en Guus uit Kerkstraat 3 hun ruzie bijleggen, of om te zien hoe John Williams, Jan de Vries van zijn hobby postzegels verzamelen af helpt.
Beste landgenoten, er zijn niet voor niets uitzendbureaus, diëtistes, relatietherapeuten en financieel adviseurs! Deze mensen kunnen je helpen aan een baan of helpen met je problemen, zodat je het niet hoeft te delen met de rest van Nederland.
Een reality-programma op zijn tijd is leuk, maar oef wat verlang ik weer naar de echte sterren op televisie! Televisie kijken is voor mij een vorm van ontspanning, als ik wil weten wat voor gekke hobby's de man van drie straten verderop heeft of de schulden van Frank en Anneke wil weten, dan breng ik wel een bezoekje aan de buurtkroeg. Ik wil kunnen wegdromen bij de weelde en luxe van grote acteurs of iets kunnen leren van een informatieve documentaire. Maar van de extra kilo's of het buikspreektalent van mijn mede burger, heb ik schoon genoeg!
Maar ook voor de mensen met een minder noemenswaardige talent als; dansen met je hond of buikspreken is er een programma, zolang je in Nederland woont en iets kunt wat andere mensen niet kunnen, dan doe je mee aan Hollands Got Talent. Ben je nu gewoon inspiratieloos maar ervan overtuigd dat je kan zingen? Dan geef je je op voor Op zoek naar Michael Jackson.
Misschien be je net zoals ik een talent in troep maken en geld uitgeven? Of heb je gewoon meer problemen dan talenten? Dan zijn er ook zat programma's waaraan je mee kunt doen. Zit je tot aan je nek toe in de schulden, dan komt John Williams bij je langs en laat je schulden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Laat je liever aan de rest van Nederland zien, dat je elke avond 3 zakken chips en 5 repen chocola weg werkt, dan bel je SOS Sonja. En als je getrouwd bent met de mislukte versie van Bob de Bouwer, dan geef je je man op voor Help, mijn man is klusser!. Heeft diezelfde man ook nog een gekke hobby dan kunnen ze gelijk een opname maken voor Help, mijn man heeft een hobby! Ruzie met de buren? Schrijf een brief naar RTL en John en Natascha staan zo bij je op de stoep.
Maar het kan nog allemaal een tikkie erger. Sta je op het punt om te gaan scheiden, dan is je laatste redmiddel misschien wel Look of Love. Weet je na jaren nog steeds niet wie je echte vader is, dan kom je daar samen met de rest van Nederland achter via het programma DNA. Heb je al jaren last van wratten op je linkerbil, laat dit dan gerust zien aan de rest van de wereld bij Genante Ziektes.
Reality-tv is sinds het jaar 2000 en Big Brother niet meer weg te denken uit het televisie landschap. Ik heb alle afleveringen van het eerste seizoen van Big Brother gezien, dat zal ik niet ontkennen. Talentenjachten waren in het begin hartstikke vermakelijk, wie lach er niet in een deuk bij al die slechte audities? Maar ergens halverwege 2005/2006 is het mis gegaan, hoe gekker hoe beter. Het lijkt wel alsof er een strijd ontstand tussen de verschillende zenders. Reality-tv is zo interressant omdat het over de gewone mensen gaat, geen bekende acteurs of zangers maar gewoon jij en ik en de vrouw van de straat. Maar misschien is dat juist ook wel de grootste valkuil van reality-tv. Ik ben het zat om te kijken hoe Truus en Guus uit Kerkstraat 3 hun ruzie bijleggen, of om te zien hoe John Williams, Jan de Vries van zijn hobby postzegels verzamelen af helpt.
Beste landgenoten, er zijn niet voor niets uitzendbureaus, diëtistes, relatietherapeuten en financieel adviseurs! Deze mensen kunnen je helpen aan een baan of helpen met je problemen, zodat je het niet hoeft te delen met de rest van Nederland.
Een reality-programma op zijn tijd is leuk, maar oef wat verlang ik weer naar de echte sterren op televisie! Televisie kijken is voor mij een vorm van ontspanning, als ik wil weten wat voor gekke hobby's de man van drie straten verderop heeft of de schulden van Frank en Anneke wil weten, dan breng ik wel een bezoekje aan de buurtkroeg. Ik wil kunnen wegdromen bij de weelde en luxe van grote acteurs of iets kunnen leren van een informatieve documentaire. Maar van de extra kilo's of het buikspreektalent van mijn mede burger, heb ik schoon genoeg!
maandag 18 oktober 2010
vrijdag 15 oktober 2010
Busy Bee
Mijn verjaardagsfeestje-uitgaan-sporten-werken-college-bodycombat-werken-studeren-verjaardag-picknick-studeren-werken-werkgroep-sporten-bioscoop-premiereSchemer-supriseontbijt-werken-studeren-werken-sporten-presentatie-studeren-werkgroep-werken-borrel-studeren-FOAm-winkelen-XCO-verjaardag-bodycombat-werken-college-studeren-bioscoop-shoppen-verjaardag-uitgaan-hightea-presentatie-bodycombat-werken-college-bodycombat-studeren-groepsvergadering-college-bioscoop-werken-werkgroep-studeren-sporten-BBB-sushilunch-etentje-uitgaan-studeren-sporten-college-werken-bodycombat-werken-zumba-bioscoop-werken-studeren-BBB-hardlopen-groepsvergadering en nu heerlijk een avondje niets doen!!
Ik vind het leuk om bezig te zijn: etentjes met vriendinnen, ik houd van feestjes en uitgaan, een sushi lunch met werk, High Tea-en, de Dol Dwaze dagen overleven met Lianne, foto's maken in een fotohokje in Club Trouw met Lisa haar verjaardag en naar de bioscoop met Jorn. Maar tussendoor moeten er ook nog colleges worden gevolgd en gewerkt worden. Daarnaast heb ik een lichte sportverslaving ontwikkeld en bezoek de sportschool nu gemiddel 4/5 keer per week. Maar vanavond, vanavond doe ik helemaal niets! Heerlijk op de bank in mijn pyjama tv kijken.
Fijn weekend,
Liefs,
Lisa
Ik vind het leuk om bezig te zijn: etentjes met vriendinnen, ik houd van feestjes en uitgaan, een sushi lunch met werk, High Tea-en, de Dol Dwaze dagen overleven met Lianne, foto's maken in een fotohokje in Club Trouw met Lisa haar verjaardag en naar de bioscoop met Jorn. Maar tussendoor moeten er ook nog colleges worden gevolgd en gewerkt worden. Daarnaast heb ik een lichte sportverslaving ontwikkeld en bezoek de sportschool nu gemiddel 4/5 keer per week. Maar vanavond, vanavond doe ik helemaal niets! Heerlijk op de bank in mijn pyjama tv kijken.
Fijn weekend,
Liefs,
Lisa
maandag 11 oktober 2010
My secret lover
Al weken lang was ik aan het aftellen, tot ik HEM eindelijk zou ontmoeten. Ik had al zoveel goede verhalen over hem gehoord en kon niet wachten om hem in het echt te zien. 26 maart 2009 was het dan eindelijk zover, ons eerste ontmoeting. Ik was gelijk verkocht. Hij was stylish, breed, in het bezit van een goed geheugen en het mooiste, de vonk sloeg gelijk over. Binnen 5 minuten was hij van mij en we waren gelijk onafscheidelijk, ik nam hem overal mee naar toe, ik kon niet langer dan een halfuur zonder hem en deelde al heel snel al mijn geheimen met hem, hem mijn mooie nieuwe Blackberry. Het was Blackberry voor en Blackberry na. Langzamerhand merkte ik dat mijn omgeving er gek van werd, ik was altijd maar bezig met hem. In het begin had mijn vriend er geen problemen mee, maar langzamerhand werd hij toch een beetje jaloers.
In het begin gebruikte ik mijn Blackberry vooral om te bellen, smsen en ik vond het superhandig dat ik gelijk mijn mail kon checken en het was ook best handig dat ik snel op kon zoeken hoe laat de trein kwam. Met 3 pingvriendjes wa pingen ook lang nog niet zo verslavend. Inmiddels is mijn pinglijst uitgegroeid naar 40 contactpersonen, opzich valt dat reuze mee ik ken mensen met 200 contactpersonen. Maar omdat mijn vriend en beste vrienden ook ping hebben, knippert mijn rode lampje non-stop. Langzamerhand ontdekte ik de hyvesapplicatie, werd Facebook populair en installeerde ik Twitter. Gewoon voor de lol dacht ik, mijn liefje verdiende wat aandacht. Helaas pakte dit iets anders uit. Zat ik vroeger hooguit 2 keer per maand op twitter, nu tweet ik meer dan de gemiddelde kanarie! Ik weet precies wat mijn vrienden uitspoken en waar ze zijn, dankzij de notificaties van de Facebookapp. Hij is de laatste die ik zie voordat ik ga slapen en de eerste die ik zie als ik op sta. Normale mensen slaan s’ochtend vroeg de krant open, het eerste wat ik doe is mijn Blackberry pakken om te checken hoeveel pings en emails ik heb en kijken wat er op Facebook en Twitter is gebeurd. Noem me gerust een junkie.
Een rustig middagje studeren zit er ook niet meer in. Nu heb ik al niet zoveel concentratie, maar het is een stuk lastiger om geconcentreerd te blijven als je om de 10 minuten een rood lampje in je ooghoek ziet knipperen. Ik probeer mijn Blackberry dan natuurlijk toch gewoon te laten liggen, maar intussen dwalen mijn gedachtes af naar de vraag wie mij heeft gepingd, gefacebookt of heeft geemaild. Het ergste is, vaak blijkt het dan een suffe reclame mail te zijn. Als mijn vriend en ik uiteten gaan ligt er niet alleen bestek op tafel er liggen standaard ook twee Blackberry’s opgesteld naast onze messen. Hoe ongezellig het ook is, vaak zitten we voor het hoofdgerecht al met onze Blackberry in onze handen. Zo zijn er ook wel voordelen, TV kijken doe ik nooit meer alleen Expeditie Robinson, Hollands Nextopmodel en Oh Oh Cherso worden via ping uitgebreid besproken met vriendinnen.
Wat begon als een grote, heftige, mooie liefdesrelatie is ondertussen uitgelopen tussen een haat-liefdeverhouding. Ik vind hem nog steeds erg mooi, ik deel al mijn geheimen met hem en sleep hem overal mee naar toe. Maar langzamerhand zie ik zelf toch in dat ik te maken heb met een ‘bad boy’. Normaal gesproken waarschuwen vriendinnen je voor een ‘bad boy’, helaas zijn veel van mijn vriendinnen ook gevallen voor deze ‘bad boy’. Ik raak gestresst als ik een geel streepje zie, ik kan geen normaal gesprek meer voeren zonder tussendoor mijn Blackberry te checken. en thuis ben ik ook een stuk minder gezellig omdat ik elk halfuur wel een ping, sms of email heb en deze natuurlijk gelijk wil bekijken.
Diep van binnen weet ik dat het tijd is voor een Time-out. ‘Helaas’ loopt mijn contract nog tot juni 2011 tot die tijd geniet ik nog optimaal van onze liefde, vreemdgaan daar doe ik niet aan. Maar voor mijn eigen best wil is het misschien beter om daarna over te stappen op een andere smartphone.
Liefs,
Lisa
In het begin gebruikte ik mijn Blackberry vooral om te bellen, smsen en ik vond het superhandig dat ik gelijk mijn mail kon checken en het was ook best handig dat ik snel op kon zoeken hoe laat de trein kwam. Met 3 pingvriendjes wa pingen ook lang nog niet zo verslavend. Inmiddels is mijn pinglijst uitgegroeid naar 40 contactpersonen, opzich valt dat reuze mee ik ken mensen met 200 contactpersonen. Maar omdat mijn vriend en beste vrienden ook ping hebben, knippert mijn rode lampje non-stop. Langzamerhand ontdekte ik de hyvesapplicatie, werd Facebook populair en installeerde ik Twitter. Gewoon voor de lol dacht ik, mijn liefje verdiende wat aandacht. Helaas pakte dit iets anders uit. Zat ik vroeger hooguit 2 keer per maand op twitter, nu tweet ik meer dan de gemiddelde kanarie! Ik weet precies wat mijn vrienden uitspoken en waar ze zijn, dankzij de notificaties van de Facebookapp. Hij is de laatste die ik zie voordat ik ga slapen en de eerste die ik zie als ik op sta. Normale mensen slaan s’ochtend vroeg de krant open, het eerste wat ik doe is mijn Blackberry pakken om te checken hoeveel pings en emails ik heb en kijken wat er op Facebook en Twitter is gebeurd. Noem me gerust een junkie.
Een rustig middagje studeren zit er ook niet meer in. Nu heb ik al niet zoveel concentratie, maar het is een stuk lastiger om geconcentreerd te blijven als je om de 10 minuten een rood lampje in je ooghoek ziet knipperen. Ik probeer mijn Blackberry dan natuurlijk toch gewoon te laten liggen, maar intussen dwalen mijn gedachtes af naar de vraag wie mij heeft gepingd, gefacebookt of heeft geemaild. Het ergste is, vaak blijkt het dan een suffe reclame mail te zijn. Als mijn vriend en ik uiteten gaan ligt er niet alleen bestek op tafel er liggen standaard ook twee Blackberry’s opgesteld naast onze messen. Hoe ongezellig het ook is, vaak zitten we voor het hoofdgerecht al met onze Blackberry in onze handen. Zo zijn er ook wel voordelen, TV kijken doe ik nooit meer alleen Expeditie Robinson, Hollands Nextopmodel en Oh Oh Cherso worden via ping uitgebreid besproken met vriendinnen.
Wat begon als een grote, heftige, mooie liefdesrelatie is ondertussen uitgelopen tussen een haat-liefdeverhouding. Ik vind hem nog steeds erg mooi, ik deel al mijn geheimen met hem en sleep hem overal mee naar toe. Maar langzamerhand zie ik zelf toch in dat ik te maken heb met een ‘bad boy’. Normaal gesproken waarschuwen vriendinnen je voor een ‘bad boy’, helaas zijn veel van mijn vriendinnen ook gevallen voor deze ‘bad boy’. Ik raak gestresst als ik een geel streepje zie, ik kan geen normaal gesprek meer voeren zonder tussendoor mijn Blackberry te checken. en thuis ben ik ook een stuk minder gezellig omdat ik elk halfuur wel een ping, sms of email heb en deze natuurlijk gelijk wil bekijken.
Diep van binnen weet ik dat het tijd is voor een Time-out. ‘Helaas’ loopt mijn contract nog tot juni 2011 tot die tijd geniet ik nog optimaal van onze liefde, vreemdgaan daar doe ik niet aan. Maar voor mijn eigen best wil is het misschien beter om daarna over te stappen op een andere smartphone.
Liefs,
Lisa
zondag 19 september 2010
Tweede Ronde
Op de basisschool ging alles altijd prima. Ik haalde 548 punten voor de cito-toets en ging naar het havo/vwo. Eind eerst klas was het toch de vraag; wordt het havo of vwo. Uiteindelijk werd het net aan VWO. Eind tweede klas, hing het er weer heel erg, maar uiteindelijk mocht ik toch naar 3vwo. In de vierde klas had ik aan het eind van het jaar 5, vijven op mijn rapport. Het zou me vast niet lukken om dit allemaal op te halen, maar uiteindelijk is het wel gelukt. Ook mijn eindexamenjaar ging niet supersoepel, ik ging mijn examen in met een 4 en een 5. De dag dat we door onze decaan werden gebeld met het eindresultaat, leek voor mij uren te duren. Al mijn vrienden wisten het al, maar ik had nog niets gehoord. Uiteindelijk bleek ik een herkansing voor Frans te hebben. Als ik een 4,6 zou halen zou ik de herkansing hebben gehaald en ik haalde ook precies een 4,6.
Drie jaar geleden had ik theorie-examen voor mijn scootercertificaat en ook dit ging niet in een keer goed. Of het nu aan de zenuwen of het feit dat ik slecht ben in meerkeuzevragen lag, ik heb mijn certificaat pas de derde keer gehaald.
In september 2009 begon ik aan de studie Media & Cultuur. In het begin ging het wonder boven wonder eigenlijk behoorlijk goed. Naarmate het jaar vorderen werden de vakken wat pittiger en ook aan het einde van dit studiejaar had ik 2 herkansingen. Als ik deze herkansingen allebei zou halen zou ik 60 studiepunten hebben en mijn propedeuse op zak hebben. Ik heb dit jaar heel hard moeten werken, ik heb wat nachtjes doorgehaald, de nodige ruzies gehad met mijn laptop en printer maar mijn propedeuse is binnen!!! Lang leve de herkansingen.
Liefs,
Lisa
Drie jaar geleden had ik theorie-examen voor mijn scootercertificaat en ook dit ging niet in een keer goed. Of het nu aan de zenuwen of het feit dat ik slecht ben in meerkeuzevragen lag, ik heb mijn certificaat pas de derde keer gehaald.
In september 2009 begon ik aan de studie Media & Cultuur. In het begin ging het wonder boven wonder eigenlijk behoorlijk goed. Naarmate het jaar vorderen werden de vakken wat pittiger en ook aan het einde van dit studiejaar had ik 2 herkansingen. Als ik deze herkansingen allebei zou halen zou ik 60 studiepunten hebben en mijn propedeuse op zak hebben. Ik heb dit jaar heel hard moeten werken, ik heb wat nachtjes doorgehaald, de nodige ruzies gehad met mijn laptop en printer maar mijn propedeuse is binnen!!! Lang leve de herkansingen.
Liefs,
Lisa
woensdag 15 september 2010
I'm still alive
De bladeren vallen inmiddels van de bomen, de pepernoten liggen al in de winkel en ik heb mijn winterjas al aangehad. De zomer is nu bijna echt voorbij. En wat heb ik genoten van deze zomer. Ik heb mijn propedeuse gehaald, heb een heerlijke vakantie gehad met een vriendin op Kos, heb met mijn ouders en broertje Ibiza leren kennen en daarna nog eens 10 dagen lang met Jorn van Valencia en het strand genoten (verder ben ik totaal niet verwend hoor). Tussendoor heb ik af en toe gewerkt op een festival, met de meiden uit Valencia afgesproken en naar de Nijmeegse vierdaagse geweest, veel gewinkeld, naar de bioscoop geweest, feestjes bezocht en om dit alles te bekostigen ook nog gewerkt!
Op een of andere manier wilde ik echt wel wat vaker een blog schrijven deze zomer, want ik vind schrijven erg leuk (of er mensen zijn die het leuk vinden is een tweede vraag). Maar 'laksheid' behoort helaas tot mijn slechte eigenschappen, bloggen is er dus niet van gekomen.
Maar ik ben van plan om het goed te maken. Ik heb echt een hele leuke zomer gehad en ik wil dit graag delen door middel van een paar blogs.
Wordt vervolgd!
Liefs,
Lisa
Op een of andere manier wilde ik echt wel wat vaker een blog schrijven deze zomer, want ik vind schrijven erg leuk (of er mensen zijn die het leuk vinden is een tweede vraag). Maar 'laksheid' behoort helaas tot mijn slechte eigenschappen, bloggen is er dus niet van gekomen.
Maar ik ben van plan om het goed te maken. Ik heb echt een hele leuke zomer gehad en ik wil dit graag delen door middel van een paar blogs.
Wordt vervolgd!
Liefs,
Lisa
zaterdag 12 juni 2010
And my vote goes to..
Even had ik het idee dat het 1980 was en ik mee deed aan de verkiezingen van Rusland of Polen, maar het was toch echt woensdag 9 juni 2010 te Abcoude. Ik mocht eindelijk gebruik maken van mijn stemrecht. Eerlijk gezegd wist ik niet dat dit nog zo ouderwets ging. Eerst moet je een halve landkaart uitklappen om vervolgens met een potloodje een cirkeltje in te kleuren en vervolgens gooi je de 'landkaart' in de container. Ik had even de neiging om er een leuke kleurplaat van te maken, maar ik heb me ingehouden.
Wij moesten stemmen in het bejaardenhuis, nu wil ik niet onaardig doen, maar de mijnheren die de stemkaarten uitdeelde en de stemmen uiteindelijk gaan tellen komen zelf ook uit het bejaardenhuis. Het zou me dus niets verbazen als ze tijdens het tellen de tel kwijt raken. En stel dat een van deze heren nu zelf lid is van een politieke partij en zijn partij wel wat extra stemmen gunt, niemand die het merkt! Maargoed het schijnt dat dit toch een veiligere en snellere manier is dan stemmen met een computer.
Mijn stem is trouwens naar D66 gegaan. Ik mocht dit jaar voor het eerst stemmen en ik wilde me er wel een beetje in verdiepen voordat ik zou gaan stemmen. Maar door de enorme drukte met mijn studie heb ik de verkiezingen eigenlijk een beetje links laten liggen. Ik heb tussen het leren door wel met een schuin oog naar de verkiezingsdebatten gekeken en ik heb natuurlijk het nieuws gevolgd, maar ik heb geen tijd meer gehad om alle programma's door te lezen.
Ik heb nog wel even de kieswijzer en de stemwijzer gedaan. Uit de kieswijzer kwam Lijst 17 en uit de Stemwijzer kwam Groenlinks en eigenlijk stonden alle grote partijen een beetje onder aan mijn lijstje. Uiteindelijk heb ik op 9 juni gekeken bij de standpunten van VVD, PvdA, SP en D66 en uiteindelijk heb ik ook op D66 gestemd. Een paar jaar terug heb ik ook de stemwijzer gedaan en zij stonden toen bovenaan.
Het is natuurlijk nooit mogelijk om het 100& eens te zijn met de standpunten van een partij, maar ik denk dat ik het toch wel het meest eens ben met de standpunten van D66.
Wij moesten stemmen in het bejaardenhuis, nu wil ik niet onaardig doen, maar de mijnheren die de stemkaarten uitdeelde en de stemmen uiteindelijk gaan tellen komen zelf ook uit het bejaardenhuis. Het zou me dus niets verbazen als ze tijdens het tellen de tel kwijt raken. En stel dat een van deze heren nu zelf lid is van een politieke partij en zijn partij wel wat extra stemmen gunt, niemand die het merkt! Maargoed het schijnt dat dit toch een veiligere en snellere manier is dan stemmen met een computer.
Mijn stem is trouwens naar D66 gegaan. Ik mocht dit jaar voor het eerst stemmen en ik wilde me er wel een beetje in verdiepen voordat ik zou gaan stemmen. Maar door de enorme drukte met mijn studie heb ik de verkiezingen eigenlijk een beetje links laten liggen. Ik heb tussen het leren door wel met een schuin oog naar de verkiezingsdebatten gekeken en ik heb natuurlijk het nieuws gevolgd, maar ik heb geen tijd meer gehad om alle programma's door te lezen.
Ik heb nog wel even de kieswijzer en de stemwijzer gedaan. Uit de kieswijzer kwam Lijst 17 en uit de Stemwijzer kwam Groenlinks en eigenlijk stonden alle grote partijen een beetje onder aan mijn lijstje. Uiteindelijk heb ik op 9 juni gekeken bij de standpunten van VVD, PvdA, SP en D66 en uiteindelijk heb ik ook op D66 gestemd. Een paar jaar terug heb ik ook de stemwijzer gedaan en zij stonden toen bovenaan.
Het is natuurlijk nooit mogelijk om het 100& eens te zijn met de standpunten van een partij, maar ik denk dat ik het toch wel het meest eens ben met de standpunten van D66.
dinsdag 1 juni 2010
Window Shopping
Al 2 weken lang loop lang loop ik stilletjes de etalage langs van dat 'ene leuke winkeltje' met die superleuke schoenen. Ik bevind mij de laatste tijd namelijk dagelijks in de UB en de UB bevind zich op de Singel, jawel 30 seconden verwijdert van tientallen winkels (de kalverstraat). En elke keer als ik van de UvA naar de UB loop kom ik langs dat winkeltje. Op een dag zag ik daar hele leuke bruine hakken staan, precies wat ik zocht, een stevige hak, bruin donker leer, stoer maar toch ook schattig. Maar elke keer liep ik er langs, want ik moest leren en ik mijn salaris was toch nog niet gestort.
Inmiddels ben ik 1,5 week verder en elke keer als ik even een broodje ofzo ga halen kom ik weer langs dat winkeltje en elke keer zeg ik tegen mezelf: 'Lisa je hebt nu echt even geen tijd om te winkelen dat komt na 9 juni wel weer.' En daar houd ik me ook heel braaf aan, ik ben nog geen een keer naar binnen gelopen! Maar ik heb wel allang gezien dat ze uitverkoop hebben in die winkel.
Maar toen ik er vandaag voor de 10e keer langsliep kreeg ik ze niet meer uit mijn hoofd, ik wil ze hebben en wel NU. Nu ga ik morgen toch maar even naar binnen, kijken of ze mijn maat hebben. Weet ik gelijk of ik verder kan dromen, of de droom kan laten varen. Als ik nu nog even heel goed mijn best doe, vind ik dat ik ze na mijn tentamen van mezelf mag kopen. (Ik vergeet maar even dat ik geld moet sparen voor 10 dagen Valencia, dagje Dusseldorf, Dagje Antwerpen, verschillende festivals en een nog te boeken stedentrip met Carmen).
Liefs,
Lisa
Inmiddels ben ik 1,5 week verder en elke keer als ik even een broodje ofzo ga halen kom ik weer langs dat winkeltje en elke keer zeg ik tegen mezelf: 'Lisa je hebt nu echt even geen tijd om te winkelen dat komt na 9 juni wel weer.' En daar houd ik me ook heel braaf aan, ik ben nog geen een keer naar binnen gelopen! Maar ik heb wel allang gezien dat ze uitverkoop hebben in die winkel.
Maar toen ik er vandaag voor de 10e keer langsliep kreeg ik ze niet meer uit mijn hoofd, ik wil ze hebben en wel NU. Nu ga ik morgen toch maar even naar binnen, kijken of ze mijn maat hebben. Weet ik gelijk of ik verder kan dromen, of de droom kan laten varen. Als ik nu nog even heel goed mijn best doe, vind ik dat ik ze na mijn tentamen van mezelf mag kopen. (Ik vergeet maar even dat ik geld moet sparen voor 10 dagen Valencia, dagje Dusseldorf, Dagje Antwerpen, verschillende festivals en een nog te boeken stedentrip met Carmen).
Liefs,
Lisa
zondag 30 mei 2010
Ruzie met mijn laptop = deadline gemist!
Drie maanden lang volg ik nu de werkgroep mediageschiedenis. Het onderwerp De Nederlandse film in de 20ste eeuw leek me wel een leuk onderwerp.
Nooit gedacht dat dit onderwerp me 3 maanden later zoveel werk en zelfs tranen zou opleveren. De afgelopen 2 weken heb ik kei en keihard gewerkt aan toets 4 (oftewel het hele onderzoek) af te ronden. Mijn onderwerp Het verloop van stereotypering in de Nederlandse oorlogsfilms bleek een stuk minder leuk te zijn dan gedacht en ook nog eens een heel stuk moeilijker. Maar afgelopen week was ik eindelijk op dreef. De deadline was 15.00, 28 mei. Zoals altijd was ik nog tot vrijdagochtend bezig, dit omdat ik altijd het idee wil hebben dat ik er alles aan heb gedaan en ik had gewoon nog veel werk nodig. Nadat mijn leraar toets 3 volledig had afgekraakt wilde ik toets 4 echt heel goed maken.
Vrijdag om 13.00 begon de drama: ik zat op de UvA en had toets 4 op mijn laptop staan, maar ik wilde hem op de UvA uitprinten en moest nog en paar kleine dingetjes aanpassen. Maar op een of andere manier kon ik niet meer op het UvA-netwerk, want ik had nog de oude versie op mijn laptop staan. Opzich niet zo'n probleem, want ik kon mijn opdracht ook wel via een usb-sticktje overzetten, zou je denken. Niet dus! Ik heb 3 verschillende usb-sticks gebruikt, 3 verschillende ingangen op mijn laptop gebruikt, mijn laptop 3 keer opnieuw opgestart, maar telkens als ik een usb-stick in mijn computer deed liep hij vast!! In tussen raakte ik al in lichte paniek, want het was al half 2 en ik zou de deadline niet halen als ik naar huis moest rijden! Ik ben snel naar de informatiebalie gerent en gevraagd of ze me daar konden helpen. Ze konden wel even het 'nieuwe'internet op mijn laptop zetten, maar dat moest via een usb-stickje, en wilde dat nou net niet lukken!! Het meisje van de onderwijsbalie zei, nou anders loop je toch even met je laptop naar je docent en dan laat je zien dat je hem af hebt en dan komt het vast wel goed. Ik had mijn docent om 1 uur al gemaild om het probleem uit te leggen, maar had nog geen reactie gehad.
Nu wist ik wel dat mijn docent ontzettend kritisch direct is, maar er zat niets anders op. Desnoods moest ik mijn laptop inleveren, ik wilde mijn opdracht inleveren (al die korte nachtjes en het harde werken waren niet voor niets geweest). Toen ik om half 3 bij mijn docent aankwam en ik mijn verhaal wilde doen, schoten de tranen al gelijk in mijn ogen. Ik denk dat het gewoon alle stress en vermoeidheid was, die er nu ineens uitkwamen toen ik op het moment stond de deadline te missen.
Ik vertelde het verhaal van mijn laptop aan mijn docent en ik vertelde dat ik te ver weg woonde om even snel naar huis te gaan. Ik vroeg hem of het goed was dat ik de via mijn laptop liet zien zodat hij kon zien dat ik mijn opdracht af had, zodat ik daarna snel naar huis kon gaan (of naar Jorn) om daar alsnog de opdracht uit te printen. Ik verwachtte enig begrip, tuurlijk was het niet zo slim om tot het laatste moment bezig te zijn met mijn onderzoek, maar ik weet zeker dat als ik hem eerder had ingeleverd had, mijn onderzoek lang niet zo goed was geweest.
'Regels zijn regels. Er staat duidelijk op blackboard dat je rekening moet houden met eventuele problemen met het ov en printen. Als je later stage loopt bij de VARA ofzo, kun je ook niet een halfuur van tevoren aankomen met dit probleem en dat zou de UvA ook nog eens een slechte naam bezorgen. Ik kan je niet helpen, dan krijg ik straks 30 studenten aan mijn bureau'.
Op dat moment moest ik mezelf inhouden om rustig te blijven. Ik had zoveel tijd in mijn onderzoek gestoken, omdat ik weet hoe kritisch mijn docent is (hij wordt al boos als het woord 'echter' te vaak wordt gebruikt). Ik stond een halfuur voor de deadline aan zijn bureau (ik heb nergens 30 andere studenten gezien). Ik was de dupe geworden van een technisch mankement, dit is een werkgroep, geen stage bij de VARA en mijn docent vertelde me doodleuk dat ik mijn opdracht 25 juni wel bij de herkansing kon inleveren!! Dit zou betekenen dat stel dat ik een 5 voor mijn onderzoek haal, ik hem niet meer mag herkansen.
Nu moet ik dus wachten tot de herkansing. Ik heb dan wel keihard aan mijn onderzoek gewerkt, ik weet hoe kritisch mijn docent is, dus ik ging er eigenlijk wel vanuit dat ik mijn onderzoek sowiezo moet herkansen. Dit gaat nu helaas niet door. Ik moet 4 juni nog een artikel (van 1500 woorden) schrijven over mijn onderzoek en 9 juni heb ik een tentamen. Maar al mijn motivatie is op dit moment verdwenen!
Ben ik de enige die mijn docent ontzetten onredelijk vind, of heeft hij gelijk?
Liefs,
Lisa
Nooit gedacht dat dit onderwerp me 3 maanden later zoveel werk en zelfs tranen zou opleveren. De afgelopen 2 weken heb ik kei en keihard gewerkt aan toets 4 (oftewel het hele onderzoek) af te ronden. Mijn onderwerp Het verloop van stereotypering in de Nederlandse oorlogsfilms bleek een stuk minder leuk te zijn dan gedacht en ook nog eens een heel stuk moeilijker. Maar afgelopen week was ik eindelijk op dreef. De deadline was 15.00, 28 mei. Zoals altijd was ik nog tot vrijdagochtend bezig, dit omdat ik altijd het idee wil hebben dat ik er alles aan heb gedaan en ik had gewoon nog veel werk nodig. Nadat mijn leraar toets 3 volledig had afgekraakt wilde ik toets 4 echt heel goed maken.
Vrijdag om 13.00 begon de drama: ik zat op de UvA en had toets 4 op mijn laptop staan, maar ik wilde hem op de UvA uitprinten en moest nog en paar kleine dingetjes aanpassen. Maar op een of andere manier kon ik niet meer op het UvA-netwerk, want ik had nog de oude versie op mijn laptop staan. Opzich niet zo'n probleem, want ik kon mijn opdracht ook wel via een usb-sticktje overzetten, zou je denken. Niet dus! Ik heb 3 verschillende usb-sticks gebruikt, 3 verschillende ingangen op mijn laptop gebruikt, mijn laptop 3 keer opnieuw opgestart, maar telkens als ik een usb-stick in mijn computer deed liep hij vast!! In tussen raakte ik al in lichte paniek, want het was al half 2 en ik zou de deadline niet halen als ik naar huis moest rijden! Ik ben snel naar de informatiebalie gerent en gevraagd of ze me daar konden helpen. Ze konden wel even het 'nieuwe'internet op mijn laptop zetten, maar dat moest via een usb-stickje, en wilde dat nou net niet lukken!! Het meisje van de onderwijsbalie zei, nou anders loop je toch even met je laptop naar je docent en dan laat je zien dat je hem af hebt en dan komt het vast wel goed. Ik had mijn docent om 1 uur al gemaild om het probleem uit te leggen, maar had nog geen reactie gehad.
Nu wist ik wel dat mijn docent ontzettend kritisch direct is, maar er zat niets anders op. Desnoods moest ik mijn laptop inleveren, ik wilde mijn opdracht inleveren (al die korte nachtjes en het harde werken waren niet voor niets geweest). Toen ik om half 3 bij mijn docent aankwam en ik mijn verhaal wilde doen, schoten de tranen al gelijk in mijn ogen. Ik denk dat het gewoon alle stress en vermoeidheid was, die er nu ineens uitkwamen toen ik op het moment stond de deadline te missen.
Ik vertelde het verhaal van mijn laptop aan mijn docent en ik vertelde dat ik te ver weg woonde om even snel naar huis te gaan. Ik vroeg hem of het goed was dat ik de via mijn laptop liet zien zodat hij kon zien dat ik mijn opdracht af had, zodat ik daarna snel naar huis kon gaan (of naar Jorn) om daar alsnog de opdracht uit te printen. Ik verwachtte enig begrip, tuurlijk was het niet zo slim om tot het laatste moment bezig te zijn met mijn onderzoek, maar ik weet zeker dat als ik hem eerder had ingeleverd had, mijn onderzoek lang niet zo goed was geweest.
'Regels zijn regels. Er staat duidelijk op blackboard dat je rekening moet houden met eventuele problemen met het ov en printen. Als je later stage loopt bij de VARA ofzo, kun je ook niet een halfuur van tevoren aankomen met dit probleem en dat zou de UvA ook nog eens een slechte naam bezorgen. Ik kan je niet helpen, dan krijg ik straks 30 studenten aan mijn bureau'.
Op dat moment moest ik mezelf inhouden om rustig te blijven. Ik had zoveel tijd in mijn onderzoek gestoken, omdat ik weet hoe kritisch mijn docent is (hij wordt al boos als het woord 'echter' te vaak wordt gebruikt). Ik stond een halfuur voor de deadline aan zijn bureau (ik heb nergens 30 andere studenten gezien). Ik was de dupe geworden van een technisch mankement, dit is een werkgroep, geen stage bij de VARA en mijn docent vertelde me doodleuk dat ik mijn opdracht 25 juni wel bij de herkansing kon inleveren!! Dit zou betekenen dat stel dat ik een 5 voor mijn onderzoek haal, ik hem niet meer mag herkansen.
Nu moet ik dus wachten tot de herkansing. Ik heb dan wel keihard aan mijn onderzoek gewerkt, ik weet hoe kritisch mijn docent is, dus ik ging er eigenlijk wel vanuit dat ik mijn onderzoek sowiezo moet herkansen. Dit gaat nu helaas niet door. Ik moet 4 juni nog een artikel (van 1500 woorden) schrijven over mijn onderzoek en 9 juni heb ik een tentamen. Maar al mijn motivatie is op dit moment verdwenen!
Ben ik de enige die mijn docent ontzetten onredelijk vind, of heeft hij gelijk?
Liefs,
Lisa
donderdag 27 mei 2010
Mag het een onsje minder zijn?
Ready, steady go... ik heb nog 24 uur om ruim 2/3 (3000) woorden te schrijven voor mijn onderzoek over jawel: Het verloop van stereotypering in de Nederlandse oorlogsfilm. Vijf maanden geleden dacht ik dat het wel leuk was om als thema de 'De Nederlandse film in de 20ste eeuw te kiezen', nooit geweten dat ik daar nu 5 maanden later zo'n spijt van zou hebben. Over film heb ik niet geleerd, je moet namelijk zelf een onderwerp kiezen en daar een onderzoek van maken. Dit houd kort gezegd in: 3 weken lang doorbrengen in de bibliotheek, het filmmuseum en achter je computer. Maar ik vind mijn onderwerp zo saai en daarnaast is het ook nog best lastig.
Waarom wegen die verdomde laatste loodjes toch altijd zo zwaar? Met het mooie weer van het afgelopen weekend is het gewoon onmogelijk om non-stop te studeren. Mijn onderzoek voor academisch schrijven heb ik inmiddels ingeleverd, net zoals de eindopdracht voor mediatheorie ( 5 minuten voor de deadline liep de printer op de UvA vast: lees heel veel stress). Nu dus alleen nog 'even'dit onderzoek afmaken. Dan moet ik er volgende week nog een kleine recensie over schrijven en dan heb ik 9 juni een tentamen. Moet alleen nog beginnen met leren. En dan hoop ik dat ik om 5 uur, 9 juni zomervakantie heb! Maar er zullen misschien wel een aantal herkansingen tussen zitten, dus ik verheug me maar nergens op.
Ga nooit Media & Cultuur studeren, tenzij je tijd over hebt ;). Ik ga weer terug naar de Nederlandse Oorlogsfilm
Liefs Lisa
Waarom wegen die verdomde laatste loodjes toch altijd zo zwaar? Met het mooie weer van het afgelopen weekend is het gewoon onmogelijk om non-stop te studeren. Mijn onderzoek voor academisch schrijven heb ik inmiddels ingeleverd, net zoals de eindopdracht voor mediatheorie ( 5 minuten voor de deadline liep de printer op de UvA vast: lees heel veel stress). Nu dus alleen nog 'even'dit onderzoek afmaken. Dan moet ik er volgende week nog een kleine recensie over schrijven en dan heb ik 9 juni een tentamen. Moet alleen nog beginnen met leren. En dan hoop ik dat ik om 5 uur, 9 juni zomervakantie heb! Maar er zullen misschien wel een aantal herkansingen tussen zitten, dus ik verheug me maar nergens op.
Ga nooit Media & Cultuur studeren, tenzij je tijd over hebt ;). Ik ga weer terug naar de Nederlandse Oorlogsfilm
Liefs Lisa
zondag 16 mei 2010
Sporty Spice vs. Shakira
Al ruim 5 jaar lang bezoek ik de sportschool regelmatig. In die 5 jaar heb ik bij 3 verschillende sportscholen gesport, eerst met oma en nichtje, daarna met mijn andere nichtje, toen met een vriendin en nu sport ik al 2 jaar alleen. Maar je hoort mij niet klagen; ik zit nergens aan vast, kan gaan wanneer ik wil en doen wat ik wil. Zo zijn er periodes dat ik 4 keer per week ga, maar er zijn ook periodes dat ik 4 keer per maand ga.
Bij mijn huidige sportschool heb ik een abonnement waarbij ik gebruik kan maken van de fitness, maar ook van alle groepslessen. Ik ben een paar keer naar spinning geweest, maar verder heb ik nooit wat gehad met groepslessen. Met 25 man in een zaaltje staan zweten, leek me nou niet echt ideaal. Maar sinds 4 weken is hier verandering in gekomen!
Vriendin Lisa besloot om ook te gaan sporten bij mijn sportschool en vroeg of ik mee ging naar Body Combat (een mix van thai-chi, karate en boksen, het klinkt enger dan dat het is). En sindsdien heb ik de groepslessen uitgevonden. Body Attack, Body Combat, XCO en Zumba. Ja zelfs Zumba! Een halfjaar geleden werd Zumba al enorm gepromoot op mijn sportschool. Begrijp me niet verkeerd, maar ik zag vooral een groepje oude huisvrouwen voor me, die hun dansmoves probeerde te verbeteren. En stiekem durfde ik ook niet zo goed, want ik weet van mezelf dat totaal geen coordinatie heb. Als iedereen naar links gaat, ga ik naar rechts en meestal kom ik daar dan pas aan het eind van het dansje achter. Nadat ik op internet las dat je met een zumbales zo'n 1000 calorien kon verbranden, vond ik het toch echt tijd worden om eens een lesje mee te pakken. En ik ben zumbaverslaafd!! Ik vind het zelfs zo leuk dat ik nu 3 keer per week naar Zumba ga! Ik betrap mezelf dat ik onder de douche zumbaliedjes meezing en stiekem in mijn kamer de pasjes oefen. En nu na zo'n 7/8 lessen ken ik ongeveer elk pasje ook wel. Een dansklasje voor oude vrouwen is het absoluut niet! We dansen op Shakira, The Pussycat Dolls en Sean Paul en ik snap ineens waarom ik al die mannen altijd stiekem door het glas zag kijken als de Zumbales bezig was, een van de basisprincipes is trillen met de billen! De eerste les voelde ik me een enorme Houten Klaas, maar inmiddels gaat het al een stuk soepeler. Nu ik de pasjes begin te onthouden, lijkt het Houten Klaasniveau ook te zakken.
En tja zolang zelf mijn knieen (niet eens mijn knieholtes) zweetplekken vertonen, heb ik toch wel het idee dat ik aardig goed bezig ben! Houten Klaas of niet! Vanavond is het weer zover!
Liefs,
Lisa
P.S. De loterij heb ik niet gewonnen, een van jullie wel? ;)
Bij mijn huidige sportschool heb ik een abonnement waarbij ik gebruik kan maken van de fitness, maar ook van alle groepslessen. Ik ben een paar keer naar spinning geweest, maar verder heb ik nooit wat gehad met groepslessen. Met 25 man in een zaaltje staan zweten, leek me nou niet echt ideaal. Maar sinds 4 weken is hier verandering in gekomen!
Vriendin Lisa besloot om ook te gaan sporten bij mijn sportschool en vroeg of ik mee ging naar Body Combat (een mix van thai-chi, karate en boksen, het klinkt enger dan dat het is). En sindsdien heb ik de groepslessen uitgevonden. Body Attack, Body Combat, XCO en Zumba. Ja zelfs Zumba! Een halfjaar geleden werd Zumba al enorm gepromoot op mijn sportschool. Begrijp me niet verkeerd, maar ik zag vooral een groepje oude huisvrouwen voor me, die hun dansmoves probeerde te verbeteren. En stiekem durfde ik ook niet zo goed, want ik weet van mezelf dat totaal geen coordinatie heb. Als iedereen naar links gaat, ga ik naar rechts en meestal kom ik daar dan pas aan het eind van het dansje achter. Nadat ik op internet las dat je met een zumbales zo'n 1000 calorien kon verbranden, vond ik het toch echt tijd worden om eens een lesje mee te pakken. En ik ben zumbaverslaafd!! Ik vind het zelfs zo leuk dat ik nu 3 keer per week naar Zumba ga! Ik betrap mezelf dat ik onder de douche zumbaliedjes meezing en stiekem in mijn kamer de pasjes oefen. En nu na zo'n 7/8 lessen ken ik ongeveer elk pasje ook wel. Een dansklasje voor oude vrouwen is het absoluut niet! We dansen op Shakira, The Pussycat Dolls en Sean Paul en ik snap ineens waarom ik al die mannen altijd stiekem door het glas zag kijken als de Zumbales bezig was, een van de basisprincipes is trillen met de billen! De eerste les voelde ik me een enorme Houten Klaas, maar inmiddels gaat het al een stuk soepeler. Nu ik de pasjes begin te onthouden, lijkt het Houten Klaasniveau ook te zakken.
En tja zolang zelf mijn knieen (niet eens mijn knieholtes) zweetplekken vertonen, heb ik toch wel het idee dat ik aardig goed bezig ben! Houten Klaas of niet! Vanavond is het weer zover!
Liefs,
Lisa
P.S. De loterij heb ik niet gewonnen, een van jullie wel? ;)
donderdag 22 april 2010
Verborgen miljonairs
Bijna iedereen heeft wel een ver familielid in Australie of Amerika wonen, bijna iedereen kent wel iemand die een keer mee heeft gedaan aan Idols of iets dergelijks, bijna iedereen kent wel iemand die een wereldreis aan het maken is of dat heeft gedaan, bijna iedereen kent wel iemand die een keer in de krant heeft gestaan en bijna iedereen kent wel iemand die een keer op een olifant heeft gereden.
Maar wat mij opvalt ik niemand ken die ooit een keer een grote (meer dan 100.000 euro) in de loterij heeft gewonnen. Ik ken ook niemand om mij heen die iemand kent die de loterij heeft gewonnen. En het lijkt me dat je tegenwoordig met alle sociale networksites toch op de hoogte bent van alle laatste nieuwtjes van je vrienden en vrienden van vrienden.
Nu kan het zo zijn dat alle loterijen nep zijn en er eigenlijk nooit grote prijzen worden uitgereikt, maar dit lijkt me toch vrij onwaarschijnlijk. Nu weet ik wel dat als je echt een grote prijs wint bij bijvoorbeeld de Staatsloterij een gesprekje krijgt. Ze helpen je daar een beetje hoe je moet omgaan met zoveel geld en hoe je met 'bedelaars'om moet gaan. Maar ik kan me toch niet voorstellen dat het iedereen op het hart word gedrukt om zijn mond te houden.
Ik kan me wel voorstellen dat je ook niet aan iedereen wilt vertellen dat je veel geld hebt gewonnen. Er zullen altijd mensen zijn die er dan gelijk van uitgaan dat je alles maar betaald, omdat je toch geld zat hebt. Maar ik zou eigenlijk gewoon heel graag willen weten naar wie al die grote prijzen in de loterij gaan!
29 April is de trekking van de Postcode loterij én ik heb een lot! De hoofdprijs is 20 miljoen. Dus als je mij over een tijdje ziet rondrijden in een cabrio mini cooper (we vergeten even dat ik mijn rijbewijs nog niet heb) en me elke dag met een nieuwe Louis Vuitton tas ziet lopen, dan weet je genoeg ;).
Liefs,
Lisa
Maar wat mij opvalt ik niemand ken die ooit een keer een grote (meer dan 100.000 euro) in de loterij heeft gewonnen. Ik ken ook niemand om mij heen die iemand kent die de loterij heeft gewonnen. En het lijkt me dat je tegenwoordig met alle sociale networksites toch op de hoogte bent van alle laatste nieuwtjes van je vrienden en vrienden van vrienden.
Nu kan het zo zijn dat alle loterijen nep zijn en er eigenlijk nooit grote prijzen worden uitgereikt, maar dit lijkt me toch vrij onwaarschijnlijk. Nu weet ik wel dat als je echt een grote prijs wint bij bijvoorbeeld de Staatsloterij een gesprekje krijgt. Ze helpen je daar een beetje hoe je moet omgaan met zoveel geld en hoe je met 'bedelaars'om moet gaan. Maar ik kan me toch niet voorstellen dat het iedereen op het hart word gedrukt om zijn mond te houden.
Ik kan me wel voorstellen dat je ook niet aan iedereen wilt vertellen dat je veel geld hebt gewonnen. Er zullen altijd mensen zijn die er dan gelijk van uitgaan dat je alles maar betaald, omdat je toch geld zat hebt. Maar ik zou eigenlijk gewoon heel graag willen weten naar wie al die grote prijzen in de loterij gaan!
29 April is de trekking van de Postcode loterij én ik heb een lot! De hoofdprijs is 20 miljoen. Dus als je mij over een tijdje ziet rondrijden in een cabrio mini cooper (we vergeten even dat ik mijn rijbewijs nog niet heb) en me elke dag met een nieuwe Louis Vuitton tas ziet lopen, dan weet je genoeg ;).
Liefs,
Lisa
donderdag 8 april 2010
Awakenings, Ajax en Ik hou van Holland
Mijn tentamen mediatheorie heb ik al ruim 2 weken geleden gemaakt, maar mijn cijfer heb ik nog steeds niet terug! Niet dat ik een heel hoog cijfer verwacht (aan de andere kant van de tentamenzaal werd een tentamen Spaans gemaakt en ik had denk ik beter daar kunnen gaan zitten), maar ik ben toch wel heel erg benieuwd!
De afgelopen 2 weken heb ik wel veel leuke dingen gedaan! Ik vond dat dat wel mocht na al het leren. De donderdag na mijn tentamen naar Paradiso geweest met vriendinnetjes, Jorn was er ook en het was erg gezellig. Daarna heb ik Jorn 10 dagen moeten missen omdat hij op Wintersport ging (achja in Februari gaat hij 5 maanden naar Wenen.
Ook ben ik voor het eerst in mijn leven naar een voetbalwedstrijd geweest, van jawel AJAX. Ik woon net 10 minuten fietsen van de Arena af, ben er vaak genoeg geweest maar een echte voetbalwedstrijd in een groot stadion had ik nog nooit bijgewoond. Carmen haar vader heeft seizoenskaarten en Carmen gaat vaak genoeg met haar vader mee, maar dit keer kon haar vader niet en omdat we zouden afspreken vroeg ze of ik mee ging. Stiekem ben ik altijd een beetje bang voor Hooligans. Vaak genoeg als ik op de metro sta te wachten komeen, zie ik horder voetbalfans lopen, springen, schreeuwen, schelden en met bier gooien. Maar dit viel hartstikke mee in het echt. Kennelijk bracht ik een beetje geluk, want Ajax won met 3-0.
Ik wil al een hele tijd naar Awakenings, maar doordat ik steeds te laat was met een kaartje kopen kwam dat er maar niet van. Het afgelopen weekend (2,3,4 april) was Awakenings weer in de Wester Gashouder. Maar toen de kaarten in verkoop gingen zat ik in Hamburg en was dus weer te laat. Adrienne, Sanne, Chiara en Melody hadden wel allemaal al een kaartje voor 2 April. Afgelopen week had ik een missie, namelijk het vinden van een betrouwbaarkaartje voor Awakenings van 2 april. En het is me gelukt!! Na 5 mailtjes, 4 telefoontjes en 10 smsjes vond ik een meisje die haar kaartje wilde verkopen. Het mooie was dat ze vlakbij het westerpark woonde en het kaartje vrijdag wilde langsbrengen terwijl ik toch aan het werk was. Ze verkocht hem voor 50, maar ik mocht hem voor 40 hebben. En ik ben haar nog steeds dankbaar, want ik heb een geweldige avond gehad!! Ik was een beetje bang dat de muziek (techno) iets te hard zou zijn voor mij, maar dat was gelukkig niet zo. De muziek was supergoed, de lasershows waren heel mooi en het was erg gezellig. Helaas kwam mijn slaapziekte ook weer opspelen. Rond half 5 waren Adrienne en ik even naar de Chill Out gegaan om daar op een poef te gaan zitten. Ik ben alleen even gaan liggen en Adrienne zei nog voor de grap, ga maar even slapen en ik heb toen vervolgens 20 minuten geslapen!! Daarna kon ik er wel weer tegen aan.
Om half 8 zat ik in de bus richting Centraal en ook daar ben in slaap gevallen. En ook in de trein is het me niet gelukt om wakker te blijven. Gelukkig liep er een jongen langs die mij wakker riep, zodat ik op tijd kon uitstappen! Toen ik vervolgens om 9 uur thuis kwam, was mijn moeder al een uur wakker. Om half 10 lag ik in mijn bed. Een beetje raar was het wel, het hele huis was al wakker en ik ging net slapen. Ik ben nog steeds een beetje moe en mijn All Stars kan ik wegggooien (de vloer was in de gashouder niet zo schoon als thuis) ik heb wel een superavond gehad!!
Vanavond was ik weer met collega's naar Ik Hou van Holland. Je kon dit keer een fiets winnen! We zaten in het vak van Jeroen van Koningsbrugge maar hebben op een haar na net niet gewonnen. Het rad bleef namelijk tussen de 1 en de 50 op 1 haken. Het was alsnog wel een gezellige avond, het zou alleen leuker zijn als we op de fiets naar huis konden ;). Ik zal nu toch echt maar opzoek moeten naar mijn fietssleutel van mijn eigen oude fietsje.
Liefs,
Lisa
zondag 21 maart 2010
I wanna fly away
Vandaag was de eerste officiele lentedag. Niet dat ik er veel van heb meegemaakt, want aanstaande woensdag heb ik een heel groot tentamen. Dus ik zwerf de gehele week al rond bij de UB, het Bushuis en de OBA. Vandaag bevond ik me in de OBA. Na 3 uur leren was ik even naar buiten gegaan om te lunchen. Ik had alleen een shirtje en een dun vestje aan, maar oh wat was het heerlijk warm! Na 30 minuten van de zon te hebben genoten heb ik mezelf maar weer naar binnen gesleurd en sindsdien denk ik nergens anders aan dan: zon, zee, strand, zomerkleding, feestjes, cocktails, reisjes, ijsjes, slippers, zand, zomerliedjes en vakantie!
Ik zit al een tijdje met het idee in mijn hoofd om weer een taalcursus te gaan volgen. Het liefst zou ik een verre reis maken, maar daar ben ik misschien een beetje laat mee qua geld. En ik zie het nou niet zo zitten om ergens snel een bank te beroven. Een vriendin gaat een maand door Europa reizen, een andere vriendin gaat 3 weken door Thailand reizen en weer 2 andere vriendinnen gaan een 1,5 maand door Azie reizen. Ik zal het eerlijk zeggen; het maakt me stinkend jaloers.
Ik probeer Jorn al een aantal weken over te halen om te gaan rondreizen door Europa en dan hoef ik echt niet gelijk via Parijs naar Milaan om via Athene naar Istanbul te gaan om vervolgens in Moskou te eindigen. Nee met de auto/trein/bus desnoods met de fiets door Zuid-Frankrijk en Spanje reizen vind ik ook al 'rondreizen'.
Ik zat net ook al te kijken voor een taalcursus. Ik heb een supertijd gehad in Valencia, maar aan de ene kant vind ik het daarom ook zonde om terug te gaan. Omdat ik bang ben dat ik het net zo leuk wil krijgen als vorige keer. Alicante leek me ook wel leuk. En Rome kriebelt ook nog steeds, enige probleempje is dat ze daar Italiaans spreken. Ik heb ook al gekeken voor werk in het buitenland. Zo zoeken ze in Amerika nog medewerkers voor de zomerkampen. Enige nadeel is dat ik nou niet echt uitblink in tennis, voetbal, hockey, puzzelen of iets dergelijks.
Wat het wordt weet ik nog niet, maar dat ik een leuke mooie reis wil maken weet ik wel. Maar eerst nog even mijn aankomende reisje overleven:
Bestemming: IWO tentamenzaal, Amsterdam.
Aankomt: woensdag 24 maart 13.00
Vertrek: woensdag 25 maart 15.00
Daarna kan het plannen echt beginnen!
Ik zit al een tijdje met het idee in mijn hoofd om weer een taalcursus te gaan volgen. Het liefst zou ik een verre reis maken, maar daar ben ik misschien een beetje laat mee qua geld. En ik zie het nou niet zo zitten om ergens snel een bank te beroven. Een vriendin gaat een maand door Europa reizen, een andere vriendin gaat 3 weken door Thailand reizen en weer 2 andere vriendinnen gaan een 1,5 maand door Azie reizen. Ik zal het eerlijk zeggen; het maakt me stinkend jaloers.
Ik probeer Jorn al een aantal weken over te halen om te gaan rondreizen door Europa en dan hoef ik echt niet gelijk via Parijs naar Milaan om via Athene naar Istanbul te gaan om vervolgens in Moskou te eindigen. Nee met de auto/trein/bus desnoods met de fiets door Zuid-Frankrijk en Spanje reizen vind ik ook al 'rondreizen'.
Ik zat net ook al te kijken voor een taalcursus. Ik heb een supertijd gehad in Valencia, maar aan de ene kant vind ik het daarom ook zonde om terug te gaan. Omdat ik bang ben dat ik het net zo leuk wil krijgen als vorige keer. Alicante leek me ook wel leuk. En Rome kriebelt ook nog steeds, enige probleempje is dat ze daar Italiaans spreken. Ik heb ook al gekeken voor werk in het buitenland. Zo zoeken ze in Amerika nog medewerkers voor de zomerkampen. Enige nadeel is dat ik nou niet echt uitblink in tennis, voetbal, hockey, puzzelen of iets dergelijks.
Wat het wordt weet ik nog niet, maar dat ik een leuke mooie reis wil maken weet ik wel. Maar eerst nog even mijn aankomende reisje overleven:
Bestemming: IWO tentamenzaal, Amsterdam.
Aankomt: woensdag 24 maart 13.00
Vertrek: woensdag 25 maart 15.00
Daarna kan het plannen echt beginnen!
dinsdag 16 maart 2010
Moppie moppie
" Jan, kwam bij de dokter (of was het nou tandarts), toen hij in de wachtkamer zat pakte hij een krant (of was het een tijdschrift) en las daar een artikel over..
Moppen vertellen, moppen luisteren en misschien nog wel het moeilijkste; moppen onthouden, ik hou er niet van. Afgelopen donderdag had ik een bedrijfsborrel en een collega ving op dat ik niet van moppen hield. Maar hij kende nog wel een mop, die wel leuk zou zijn. En het ligt echt niet aan de mensen die de moppen vertellen, maar ik vind moppen zo ontzettend stom.
Ik krijg altijd het idee dat ik verplicht moet lachen, want anders geef ik de ander een rotgevoel. En daarnaast vind ik het ook zonde van mijn tijd om 5 minuten naar een mop te hebben geluisterd, zonder te hebben gelachen. Ik hou gewoon niet van gemaakte grapjes, ik krijg er soms zelfs een depressief gevoel van. We kunnen het zelf niet gezellig hebben, dus gaan we maar moppen vertellen, dan kunnen we toch nog lachen.
Behalve dat ik niet van gemaakte grapjes houd, vind ik het ook heel moeilijk om mijn aandacht bij een mop te houden. Vooral bij lange moppen weet ik halverwege de mop al niet meer of Jan nou een hond had die Pietje heette of dat het zijn zus was. Of hij nou naar de groenteboer ging of naar de slager. Waarschijnlijk omdat het me eigenlijk toch allemaal niet interesseert, het is tenslotte toch allemaal verzonnen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb heus wel humor en ik kan ook enorm in een deuk liggen, maar moppen zijn aan mij gewoon niet besteed. Ik heb diezelfde avond nog een poging gedaan om de mop na te vertellen, maar een mop van 5 minuten had ik binnen 20 seconde al uit verteld: Ik heb hooguit 3 zinnen genoemd, er zat geen clou in, geen Jan, Henk, Pietje of een slager of tandarts, maar ik heb daar dan juist wel weer om gelachen!
Moppen vertellen, moppen luisteren en misschien nog wel het moeilijkste; moppen onthouden, ik hou er niet van. Afgelopen donderdag had ik een bedrijfsborrel en een collega ving op dat ik niet van moppen hield. Maar hij kende nog wel een mop, die wel leuk zou zijn. En het ligt echt niet aan de mensen die de moppen vertellen, maar ik vind moppen zo ontzettend stom.
Ik krijg altijd het idee dat ik verplicht moet lachen, want anders geef ik de ander een rotgevoel. En daarnaast vind ik het ook zonde van mijn tijd om 5 minuten naar een mop te hebben geluisterd, zonder te hebben gelachen. Ik hou gewoon niet van gemaakte grapjes, ik krijg er soms zelfs een depressief gevoel van. We kunnen het zelf niet gezellig hebben, dus gaan we maar moppen vertellen, dan kunnen we toch nog lachen.
Behalve dat ik niet van gemaakte grapjes houd, vind ik het ook heel moeilijk om mijn aandacht bij een mop te houden. Vooral bij lange moppen weet ik halverwege de mop al niet meer of Jan nou een hond had die Pietje heette of dat het zijn zus was. Of hij nou naar de groenteboer ging of naar de slager. Waarschijnlijk omdat het me eigenlijk toch allemaal niet interesseert, het is tenslotte toch allemaal verzonnen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb heus wel humor en ik kan ook enorm in een deuk liggen, maar moppen zijn aan mij gewoon niet besteed. Ik heb diezelfde avond nog een poging gedaan om de mop na te vertellen, maar een mop van 5 minuten had ik binnen 20 seconde al uit verteld: Ik heb hooguit 3 zinnen genoemd, er zat geen clou in, geen Jan, Henk, Pietje of een slager of tandarts, maar ik heb daar dan juist wel weer om gelachen!
vrijdag 5 maart 2010
Samen uit, samen thuis?
Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover: Valencia reunie! Simone, Lara, Dawn en Yvonne, 4 meiden waar ik in Valencia veel mee om ging. Ondanks dat ik maar 4 weken in Valencia ben geweest en maar 2 weken met Simone, Lara en Dawn heb samengewoont, bouw je toch wel echt een band met elkaar op. Waarschijnlijk omdat je elkaar iedere dag ziet en natuurlijk in 1 huis woont. Daarom besloten we om een reunie te houden. Zo gezegd, zo gedaan, 27 en 28 februari zouden we met zijn allen naar Yvonne toe komen, zij woont in Hamburg en we konden allemaal bij haar blijven slapen.
06.45 zaterdagochtend was het dan zover! Ik zou om 8.19 de trein nemen naar Apeldoorn en Simone en ik zouden dan samen naar Hamburg rijden (Simone woont in Nijmegen en heeft haar rijbewijs). Om 10 uur reden we weg uit Apeldoorn en om kwart over 2 stonden we bij Yvonne voor de deur. De reis ging eigenlijk helemaal goed, op een enge Duitser na. (Meneer bleef ons de hele tijd inhalen. We dachten hem kwijt te zijn en dan dook hij ineens weer op. Op een gegeven moment ging hij zelfs op de vluchtstrook rijden om ons daarna weer in te halen! Je begrijpt dat ik heel blij was dat het overdag was en dat we hem na een uur kwijt waren aangezien ik een talent heb om van de kleinste dingen gelijk een horrorscenario te maken)
Lara was al bij Yvonne thuis, Lara woont ook in Duitsland. Dawn kwam een halfuurtje na ons aan (Dawn woont in Berlijn). Het was echt superleuk om iedereen weer te zien. Ik had al een keer in augustus met Simone afgesproken, maar de rest had ik sinds 28 juni niet meer gezien. Na een uurtje te hebben gekletst zijn we de stad in gegaan. Yvonne heeft ons in een klein uurtje de stad laten zien, maar wat doen vrouwen het liefst als ze in een andere stad zijn? Mannen duiken een cafe in en vrouwen gaan winkelen! Yvonne heeft toch meer de smaak van een echte oud Oost Duitse (niet dat ze dat is), in de winkels die zij bezocht kon ik nog niet eens een leuk shirtje voor mijn oma vinden. Dus al snel besloten we om ons in 2 groepjes op te splitsen Ik moet zeggen dat we al gauw bij de Zara, Mango en H&M belandde en daarom heb ik ook helemaal niets gekocht. Ik koop het dan liever in Amsterdam, zodat ik zeker weet dat ik het kan ruilen, aangezien de collectie in Hamburg precies hetzelfde was. Na het winkelen nog even genoten van een heerlijke Starbuckscoffee, die had ik ook wel nodig inmiddels.
Yvonne was inmiddels al naar huis gegaan om aan het eten te beginnen en wij kwam rond half 8 ook bij haar thuis aan. Ook al was het buiten ijskoud, het was haar toch gelukt een stukje Valencia terug te halen in huis, ze had namelijk heerlijke tapas gemaakt! Het was alleen een beetje jammer dat ik al 2 dagen last had van buikpijn en mijn buikpijn na het eten alleen maar erger werd (dat lag overigens niet aan haar eten). Niet alleen het eten was Spaans, de etenstijds was ook Spaans, want we begonnen pas om 9 uur aan het eten. Na het eten zijn we ons allemaal gaan douchen, omkleden en op gaan maken en om 12 uur namen we de taxi naar 20 th up. 20th up is een cocktailbar, die heel toepasselijk op de 20ste verdieping van een hotel zit. Je hebt er een heel mooi uitzicht over de hele stad. Ik voelde me een tikkeltje jong tussen het oude publiek, maar er werd niet om mijn id gevraagd bij het bestellen van een cocktail ;). We hebben heel fout mee zitten neurien met allerlei oude liedjes en toen wilde we dansen! Daarom gingen we naar de andere kant van de stad naar een discotheek.
Omdat we daar pas om half 3 aankwamen, konden we onze jassen niet meer kwijt bij de garderobe. Daarom moesten we onze jassen mee naar binnen nemen. Lara, Dawn en Simone en ik hebben heerlijk gedanst. Ik vind het altijd zo leuk om te horen dat ze ook in het buitenland veel muziek van Nederlandse djs draaien. Yvonne bleef echter de hele tijd aan de bar zitten, maar ze had hier niet echt een duidelijke reden voor. Yvonne ging toen ik net 1,5 week in Valencia zat al naar huis, mijn laatste weekend kwam zij nog een weekendje terug, maar ik heb haar het kortste mee gemaakt, heb ook niet met haar samengewoont. De andere meiden zeiden dat we haar maar gewoon moesten laten.
Rond kwart voor 5 wilde Simone en ik eigenlijk best wel naar huis. Simone had een ontstoken oog en haar stem was weg en we wisten dat we de volgende dag ook nog een lange reis moesten maken. Maar daarbij verscheen er ineens een hele donkere wolk boven onze avond. Ik liep naar Yvonne toe, maar ze was met een jongen aan het praten. Ik wachtte eventjes zodat ze door had dat ik iets wou zeggen. Maar dit gebeurde niet en toen ik haar aantikte kreeg ik de wind van voren: 'Ik heb 2 uur op jullie moeten wachten, nu wachten jullie maar 2 uur op mij, dat is de deal!!' aldus Yvonne. Ik dacht, moet ik aan mijn Engels twijfelen of zij ze dat nou echt, stond helemaal perplex. Simone kwam al snel vragen wat er aan de hand was en toen bleek dus dat Yvonne boos op mij was. Ze vond het onbeschoft dat ik haar stoorde in het gesprek met de jongen en was ervan overtuigd dat ik had gezegd dat we allemaal naar huis moesten gaan. Simone probeerde nog uit te leggend dat ik dat helemaal niet had gezegd en ook nooit zo had bedoeld. Toen ik Yvonne vroeg waarom ze mij negeerde en vroeg waarom ze boos was kreeg ik als enige antwoord: Ja ik ben boos.
Uiteindelijk zijn Simone en ik eerder weg gegaan met Yvonne haar sleutels. Maar toen stonden we buiten en toen? Geen taxi te bekennen en we hadden ook geen taxi telefoonnummer. Gelukkig kwam er vrij snel een taxi. Simone en ik waren onze pyjama aan het aantrekken toen de bel ineens ging, ah daar zullen Lara, Dawn en Yvonne zijn. De bel bleef alleen 5 minuten lang gaan, we kegen hem maar niet uit, wat ook niet zo gek is achteraf gezien. Want Yvonne stond gewoon 5 minuten lang op de bel te drukken (ik had nog een nacht te gaan in haar huis, maar vond er inmiddels best eng).
Simone had het helemaal gehad en wilde de volgende ochtend zo snel mogelijk weg. Na 6 uurtjes slaap op een luchtjbedje werden we om 12 uur wakker. Simone en ik hebben snel gedoucht en onze spullen gepakt. Als ik gasten zou krijgen zou ik lekker thee voor ze gaan zetten en een ontbijtje maken, helaam als ik weet dat ze nog een lange reis tegemoet gaan. Maar nee bij Yvonne moest ik zelf mijn thee zetten, toen kwam er nog wel een: Sorry voor gisteravond uit. Maar hier liet ik het niet bij zitten, ik wilde weten waarom ze zo boos was. Volgens haar had ze gezegd dat ze niet wilde dansen vanwege alle rook op de dansvloer (neem ons dan niet mee naar een discotheek) ook had ik volgens haar gezegd dat we allemaal naar huis moesten omdat ik dat wilde (!?). Ik had er ineens zo de pest in, ze liet ons alleen naar huis gaan omdat ze liever met een stomme duitser wilde praten, negeerde mij, dat achterlijk gebel, ik had er ineens zo de pest in. Bij het gedag zeggen gaf ik haar 3 kussen en zei dat ik het heel jammer vond dat het zo liep. Maar het leek net alsof ik een ijskonijn gedag zei.
Simone en ik reden om kwart voor 2 weg uit Hamburg, we hadden gerekend dat we dan rond kwart voor 6 wel in Apeldoorn zouden zijn. Helaas verliep het iets anders. Het begon al met een file van ruim een uur, hevige storm en regen, wegwerkzaamheden en nog eens een uur file kwamen we om half 8 aan in Apeldoorn! Pas in Apeldoorn kwam ik erachter hoe erg de stom was. Ik had de trein van kwart voor 8 net gemist en de trein van 8 uur had 25 minuten vertraging. Uiteindelijk was ik dus pas om half 10 thuis! 14 uur reizen en 5.5 uurtjes slaap in een weekend is misschien toch iets teveel van het goede! Ook al is het weekend niet zo leuk geeindigt, toch probeer ik daar niet meer aan terug te denken en het als een leuk weekend te herinneren. Maar een 1 ding weet ik zeker, bij Yvonne kom ik nooit meer terug!
woensdag 17 februari 2010
Topsalaris voor een toptalent?
'Christiano Ronaldo staat met 1 miljoen per maand bovenaan de lijst van best verdiende voetballers ter wereld. ' Dit bericht verscheen vanmiddag op een voetbalnet in de sportschool. Mijn hartslag was op dat moment al hoog (van het intensieve sporten ;)) maar toen ik dat bericht las, schoot mijn hartslag nog even een stukje meer omhoog!
1 miljoen, 1 miljoen per maand dat is dus 12 miljoen in een jaar! Een voetballer of nou ja we hebben het natuurlijk over Christiano Ronaldo, verdient 1 miljoen per maand. En intussen gaan er nog steeds kinderen dood van de honger. Intussen werd ik vanmiddag weer 3 keer lastig gevallen door donateurwervers of ik Oxam Novib wilde steunen voor maar 1 euro per week. Ik heb dit keer heel stoer gezegd, nee sorry en ben toen weggelopen. Maar volgende keer ga ik dus gewoon zeggen: Bel Christiano Ronaldo maar!
Begrijp me niet verkeerd, voetbal kan best leuk zijn. En zonder voetbal zouden er duizenden, wat zeg ik miljoenen mannen in het weekend ineens in een zwart gat vallen. Of ze nou zelf voetbal spelen of er na kijken. Ik vind het sowiezo al belachelijk dat voetballers zoveel verdienen, maar 1 miljoen per maand gaat echt te ver. Het is natuurlijk knap als je als jongen bij een nationaal team komt en dat je elke dag traint en vervolgens heel veel doelpunten schiet. Maar meer dan een combinatie van een geboren talent, doorzettingsvermogen en veel geluk is het niet. Ik bedoel als ik met een buitengewoon voetbaltalent was geboren had ik ook wel topvoetbalster willen worden. Wie wil er nou niet voor zijn beroep sporten en heel de wereld afreizen en daarnaast ook nog een vet salaris? Ik zou het denk ik voor 500 euro per maand al doen. Je krijgt vaak een mooi huis van de club, verre reisjes voor wedstrijden, nooit zorgen over dat je toch een keer de sportschool moet bezoeken en je ontmoet de leukste mensen! Oke, je moet er wat voor over hebben: een strak trainingsschema, vrienden en familie missen en als voetballer kun je natuurlijk niet zomaar de hele dag in je bed liggen of tot 7 uur s'ochtends door feesten. Maar hallo om iemand daar nou 1 miljoen per maand voor te geven!?
Ik begrijp dat het een voetbalclub niet alle salarissen van een heel voetbalteam kunnen overmaken naar Afrika, Haiti of een ander goed doel. Maar ik vind het wel ontzettend oneerlijk. Wat ik misschien nog wel oneerlijker vind is dat mensen die 20 jaar studeren om vervolgens andere mensen te helpen, een stuk minder verdienen. Ik heb het dan over chirurgen, dokters, tandartsen, rechters, leraren en advocaten. Een gemiddeld chirurg heeft zeker 15 jaar gestudeerd (15 jaar lang in de boeken, ik heb het na één half jaar al gehad) om vervolgens de rest van hun leven andere mensen te helpen. Tuurlijk, zullen deze mensen ook niet hoeven te klagen over hun salaris, maar zij verdienen het ook echt! Als Christiano Ronaldo een slechte dag heeft, is het jammer want dan zal Real Madrid verliezen. Maar als een chirurg een slechte dag heeft wordt er misschien ineens je verkeerde been geamputeerd en dat lijkt me toch een stukje erger dan dat Real Madrid verloren heeft. Dokters staan onder een veel grotere druk en kunnen het ook niet zomaar veroorloven om elke weekend in de kroeg te hangen of tot s'avonds laat voor de tv te hangen.
Het zelfde geld eigenlijk voor popsterren, acteurs en actrices. Johnny Depp is een hele mooie man, een geweldige acteur maar om hem nou 10 miljoen per film te bieden gaat toch echt heel ver! Madonna is een geweldige artiest maakt leuke muziek, maar ik durf te wedden dat zij voor minder dan 1 ton, niet komt optreden. Topsporters, acteurs, zangeressen en andere beroemdheden ze werken vast keihard daar twijfel ik niet aan en ze zetten vaak ook geweldige prestaties neer. Maar als ik geboren was met een of ander supertalent en ik kreeg daar zo dik voor betaald, dan zou ik er eerst een of 2 jaar van genieten. Ik bedoel iedereen vind het leuk om veel geld te verdienen, maar als ik Christiano Ronaldo was zou ik me rotschamen dat ik 1 miljoen per maand betaald kreeg om tegen een balletje te trappen.
Ik snap dat het onlogisch is om nu in grote getalen de doktersjassen en de toga's te voorzien van nike, adidas en pumalogo's. Maar misschien kan er een wet komen, dat als een voetballer meer dan 5 miljoen per jaar verdient de rest van zijn salaris ondere goede doelen, dokters, rechters en tandartsen wordt verdeelt? Als alle sponsers dat nou van tevoren afspreken met de grote clubs. Als ik zou weten dat Nike, Adidas of Sony ook dokters en goede doelen steunen, dan zou ik toch echt eerder een Nikeschoen dan een Pumaschoen, kopen? Maarja.. wie ben ik? Ik ben geen topvoetballer of filmster, ik ben maar een 19jarig meisje uit Abcoude.
1 miljoen, 1 miljoen per maand dat is dus 12 miljoen in een jaar! Een voetballer of nou ja we hebben het natuurlijk over Christiano Ronaldo, verdient 1 miljoen per maand. En intussen gaan er nog steeds kinderen dood van de honger. Intussen werd ik vanmiddag weer 3 keer lastig gevallen door donateurwervers of ik Oxam Novib wilde steunen voor maar 1 euro per week. Ik heb dit keer heel stoer gezegd, nee sorry en ben toen weggelopen. Maar volgende keer ga ik dus gewoon zeggen: Bel Christiano Ronaldo maar!
Begrijp me niet verkeerd, voetbal kan best leuk zijn. En zonder voetbal zouden er duizenden, wat zeg ik miljoenen mannen in het weekend ineens in een zwart gat vallen. Of ze nou zelf voetbal spelen of er na kijken. Ik vind het sowiezo al belachelijk dat voetballers zoveel verdienen, maar 1 miljoen per maand gaat echt te ver. Het is natuurlijk knap als je als jongen bij een nationaal team komt en dat je elke dag traint en vervolgens heel veel doelpunten schiet. Maar meer dan een combinatie van een geboren talent, doorzettingsvermogen en veel geluk is het niet. Ik bedoel als ik met een buitengewoon voetbaltalent was geboren had ik ook wel topvoetbalster willen worden. Wie wil er nou niet voor zijn beroep sporten en heel de wereld afreizen en daarnaast ook nog een vet salaris? Ik zou het denk ik voor 500 euro per maand al doen. Je krijgt vaak een mooi huis van de club, verre reisjes voor wedstrijden, nooit zorgen over dat je toch een keer de sportschool moet bezoeken en je ontmoet de leukste mensen! Oke, je moet er wat voor over hebben: een strak trainingsschema, vrienden en familie missen en als voetballer kun je natuurlijk niet zomaar de hele dag in je bed liggen of tot 7 uur s'ochtends door feesten. Maar hallo om iemand daar nou 1 miljoen per maand voor te geven!?
Ik begrijp dat het een voetbalclub niet alle salarissen van een heel voetbalteam kunnen overmaken naar Afrika, Haiti of een ander goed doel. Maar ik vind het wel ontzettend oneerlijk. Wat ik misschien nog wel oneerlijker vind is dat mensen die 20 jaar studeren om vervolgens andere mensen te helpen, een stuk minder verdienen. Ik heb het dan over chirurgen, dokters, tandartsen, rechters, leraren en advocaten. Een gemiddeld chirurg heeft zeker 15 jaar gestudeerd (15 jaar lang in de boeken, ik heb het na één half jaar al gehad) om vervolgens de rest van hun leven andere mensen te helpen. Tuurlijk, zullen deze mensen ook niet hoeven te klagen over hun salaris, maar zij verdienen het ook echt! Als Christiano Ronaldo een slechte dag heeft, is het jammer want dan zal Real Madrid verliezen. Maar als een chirurg een slechte dag heeft wordt er misschien ineens je verkeerde been geamputeerd en dat lijkt me toch een stukje erger dan dat Real Madrid verloren heeft. Dokters staan onder een veel grotere druk en kunnen het ook niet zomaar veroorloven om elke weekend in de kroeg te hangen of tot s'avonds laat voor de tv te hangen.
Het zelfde geld eigenlijk voor popsterren, acteurs en actrices. Johnny Depp is een hele mooie man, een geweldige acteur maar om hem nou 10 miljoen per film te bieden gaat toch echt heel ver! Madonna is een geweldige artiest maakt leuke muziek, maar ik durf te wedden dat zij voor minder dan 1 ton, niet komt optreden. Topsporters, acteurs, zangeressen en andere beroemdheden ze werken vast keihard daar twijfel ik niet aan en ze zetten vaak ook geweldige prestaties neer. Maar als ik geboren was met een of ander supertalent en ik kreeg daar zo dik voor betaald, dan zou ik er eerst een of 2 jaar van genieten. Ik bedoel iedereen vind het leuk om veel geld te verdienen, maar als ik Christiano Ronaldo was zou ik me rotschamen dat ik 1 miljoen per maand betaald kreeg om tegen een balletje te trappen.
Ik snap dat het onlogisch is om nu in grote getalen de doktersjassen en de toga's te voorzien van nike, adidas en pumalogo's. Maar misschien kan er een wet komen, dat als een voetballer meer dan 5 miljoen per jaar verdient de rest van zijn salaris ondere goede doelen, dokters, rechters en tandartsen wordt verdeelt? Als alle sponsers dat nou van tevoren afspreken met de grote clubs. Als ik zou weten dat Nike, Adidas of Sony ook dokters en goede doelen steunen, dan zou ik toch echt eerder een Nikeschoen dan een Pumaschoen, kopen? Maarja.. wie ben ik? Ik ben geen topvoetballer of filmster, ik ben maar een 19jarig meisje uit Abcoude.
Herkansingen, nieuw semester en studiebollen
Inmiddels reis ik niet meer dagelijks af naar de OBA. Of eigenlijk ben ik er sinds 25 januari niet meer geweest. Stiekem ben ik ook heel blij dat ik geen look-a-like heb gevonden, want ik heb mijn herkaning met een 7,5 gehaald!! Dan moet ik er toch even bij zeggen dat het gemiddelde een 5,2 was. Er was nog een 8,5 en twee 7,5en (waaronder die van mij) gevallen. Van de 70 vragen zijn 11 vragen geschrapt omdat die vragen toch te moeilijk waren. Ik had stiekem wel een voldoende verwacht, maar daarbij dacht ik meer aan een 5,5 in plaats van een 7,5. Ik heb al mijn studiepunten voor het afgelopen semester dus binnen.
Oke genoeg opgeschept! Het tweede semester is begonnen. En eigenlijk twijfel ik steeds meerof ik de universiteit wel zo leuk vind. Ik heb nu vakken als academische vaardigheden, mediatheorie en mediageschiedenis. De lesstof vind ik opzich best wel interressant, maar het is gewoon ontzettend veel. Bij Media & Cultuur verwachten de meeste mensen dat je alleen maar films en tv programma's gaat kijken. Maar dat valt dus heel erg tegen, die films en tv-programma's zijn misschien 15% van het totale programma. Verder is het ontzettend veel lezen en misschien wel nog meer schrijven. Schrijven vind ik leuk, alleen is het een stuk minder leuk als je je aan 100 regeltjes moet houden.
Als ik gewoon goed mijn best doe en alles haal, ben ik eind mei al klaar. Dat zou betekene dat ik juni,juli en augustus vrij heb! Heerlijk natuurlijk. Alleen een beetje jammer dat er nu al 5 boeken en 2 opdrachten op me liggen te wachten.
Liefs,
Lisa
Oke genoeg opgeschept! Het tweede semester is begonnen. En eigenlijk twijfel ik steeds meerof ik de universiteit wel zo leuk vind. Ik heb nu vakken als academische vaardigheden, mediatheorie en mediageschiedenis. De lesstof vind ik opzich best wel interressant, maar het is gewoon ontzettend veel. Bij Media & Cultuur verwachten de meeste mensen dat je alleen maar films en tv programma's gaat kijken. Maar dat valt dus heel erg tegen, die films en tv-programma's zijn misschien 15% van het totale programma. Verder is het ontzettend veel lezen en misschien wel nog meer schrijven. Schrijven vind ik leuk, alleen is het een stuk minder leuk als je je aan 100 regeltjes moet houden.
Als ik gewoon goed mijn best doe en alles haal, ben ik eind mei al klaar. Dat zou betekene dat ik juni,juli en augustus vrij heb! Heerlijk natuurlijk. Alleen een beetje jammer dat er nu al 5 boeken en 2 opdrachten op me liggen te wachten.
Liefs,
Lisa
zondag 7 februari 2010
Beautiful Blogger Award
Ik vind het niet alleen leuk om zelf af en toe een blog te schrijven, ik vind het ook leuk om andere blogs te lezen. Zo kwam ik er vorige week achter dat ik de 'Beautiful Blogger Award'in ontvangst mocht nemen. Geen oscar, geen televesiering, geen goude griffel maar een 'Beautiful Blogger Award'. Eigenlijk houd dit gewoon in dat je 7 feitjes over jezelf verteld en de award vervolgens weer doorgeeft aan 7 mensen en ik moet de gever bedanken, dus bij deze Ashley bedankt :)! Hou je vast:
Feit 1: Ik ben 19 jaar en slaap nog steeds met een knuffel. Nee, niet zomaar een verdwaalde beer die mijn bed siert. Nee, ik heb het hier over "meneer Beer", die ik elke avond toch echt stevig onder mijn armen klem. Ik vind het gewoon fijn om iets vast te houden in mijn slaap.
Feit 2: Ik eet geen vis en geen vlees. Waarom niet? Ik hou gewoon niet van dieren, niet om te knuffelen en niet om te eten. Tot mijn 7e kon mijn moeder me nog wijsmaken dat vlees uit een fabriek kwam en het nep was. Daarna heb ik sporadisch een beetje gehakt of kip gegeten tot mijn 13e. Ik heb nog een kleine kippperiode gehad, maar geef mij maar een lekkere groenteburger. Je bent zelf al van vlees, dus waarom zou je nog vlees naar binnen werken? Het zit tussen mijn oren ja.
Feit 3: Ik ga zeker 1 á 2 keer per week naar de bioscoop. Ik heb een pathe unlimited pas en samen met Jorn en andere vrienden maak ik daar goed gebruik van. Daarnaast moet ik voor mijn studie ook nog elke week naarhet filmmuseum om daar films te kijken. Als ik thuis een film kijk val ik vaak ook 9 van de 10 keer in slaap.
Feit 4: Ik ben helaas verslaafd aan mijn Blackberry. Ik ping, hyve, twitter en sms wat af. Soms heb ik dagen waarop ik bedenk ik neem gewoon een oude nokia 3310, geen gezeur! Ik heb het alleen nog nooit daadwerkelijk gedaan.
Feit 5: Ik studeer dan wel aan de universiteit en dan ben je zogenaamd redelijk slim. Maar ik ben eigenlijk superdom. Als iemand zegt je moet naar links, dan moet ik eerst altijd even in mijn hoofd zeggen: dat is links, dat is rechts. Zo ben ik ook al eens het mannentoilet ingelopen omdat ik nog steeds niet het verschil weet tussen dat vrouwen en mannensymbool (die dingen met plusjes en rondjes). Ook heb ik tot 4 jaar terug gedacht dat een tijger vrouwelijk was en een leeuw mannelijk. Ik ben donkerblond, dat wel.
Feit 6: Ik lees tijdschriften het liefst achterstevoren (soms zelfs binnenstebuiten ;))
Feit 7: Ik heb door de jaren heen een soort van tik ontwikkeld om in elke vreemde stad waar ik kom een schudbolletje en een klein doosje te kopen. Om ze vervolgens te laten verstoffen in mijn kast.
En dan komt nu het moeilijkste deel, ik moet deze award aan 7 andere bloggers doorgeven. Ik weet eigenlijk niet of ik er wel 7 ken! Maargoed ik geef hem door aan : Rachelle, Nathalie, Teatime en aan ieder ander die hem maar wilt hebben :)!
Liefs,
Lisa
woensdag 27 januari 2010
2012, 2208 of toch 2220?
Toen ik een jaar geleden een artikel las over een vrouw die een al een noodpakket inclusief opblaasbare roeiboot heeft klaarliggen voor de drastische datum 21-12-2012 nadert, kon ik eigenlijk niets anders doen dan lachen. Toen ik verder las, dat je voor 10.000 dollar een plekje kunt afhuren op een of andere berg ergens aan de andere kant van de wereld, omdat je daar zogenaamd veilig zou zijn, kon ik alleen maar nog harder lachen!
21-12-2012, tenzij je al sinds 1990 in een grot zit is je alle heisa rond deze datum vast niet ontgaan de laatste tijd! Want op 21-12-2012 eindigt de Mayakalender en dus zou de wereld vergaan! Ik als bioscoopfreak zie ongeveer elke film die in de bioscoop draait, heb de film 2012 express ontweken. Een dramatisch doemscenario over wat er zogenaamd met de wereld gaat gebeuren in 2012, helaas is ongeveer de hele film met de computer bewerkt. Nee, ik zag het niet zitten. Als het gebeurd dan gebeurt het, dat zie ik dan op 21-12-2012 zelf wel.
Maar een tijdje terug werd bekend gemaakt dat er een foutje zat in de Mayakalender!! De kalender eindigt helemaal niet op 2012, dit was een fout in de berekening (wiskunde is ook niet mijn sterkste vak). Wanneer de Mayakalender dan wel eindigt? Dat kan 2220, 2039 maar ook 2208 zijn, lees ik op verschillende sites. Niet dat ik er nou echt bang voor was, maar ik ben altijd erg geinterreseerd in gekke feitjes en opmerkelijke berichten.
Tijdens mijn speurtocht op Internet naar de fout in de Mayakalender kwam ik op een forum terecht. Ik moest lachen om de reactie: 'Op 00.00 31-12-2010 loopt mijn agenda af, dus? ' Maar ik stond even stil bij het bericht van iemand die zei: 'Dat de wereld heus niet precies op één bepaalde datum vergaat, maar dat de wereld al langzaam aan het vergaan is!'
En ergens ben ik het daar wel een beetje mee eens. 9-11-2001, de aanslag op WTC en de vele terroristsiche aanslagen daarna hebben inmiddels voor duizenden doden gezorgd! Je kan het je vast nog herinneren, ruim 230.000 doden door de Tsunami in Azië. Mexicaanse griep hier, Qkoorts daar. Het kan zijn dat ik pas sinds een jaar of 6 echt actief (de ene dag wat meer dan de ander) het nieuws volg, maar ligt het aan mij of storten en crashen er de laatste paar jaar iets meer vliegtuigen dan daarvoor! En dan nu de aardbeving in Haiti, waarschijnlijk al meer dan 100.000 slachtoffers! Dan heb ik alle oorlogen nog niet meegeteld, omdat er eigenlijk al sinds de mensheid bestaat altijd wel ergens een oorlog gaande is. Maar het valt me ook op dat de overheid een stuk vaker reclame maakt om een noodpakket aan te schaffen. Zullen ze iets achterhouden?
Of er echt een specifieke datum zal zijn waarop de 'wereld zou vergaan' dat denk ik eigenlijk niet. Maar ik lach ineens toch een stuk minder hard om die mevrouw die een noodpakket klaar heeft liggen, je weet het immers nooit wat er kan gebeuren! Stel dat er dan een overstroming komt, kan ze wel mooi met haar roeibootje weg varen! En als ik heel veel geld had, was ik allang op het zogenaamd meest veilige bergtopje van de wereld gaan zitten. Ik had dan alleen wel al mijn familie, vrienden, kennissen en eigenlijk gewoon heel de wereld (op een maar gemene criminelen, moordenaars en pedofielen na) mee willen nemen.
Wat denken jullie?
Liefs,
Lisa
21-12-2012, tenzij je al sinds 1990 in een grot zit is je alle heisa rond deze datum vast niet ontgaan de laatste tijd! Want op 21-12-2012 eindigt de Mayakalender en dus zou de wereld vergaan! Ik als bioscoopfreak zie ongeveer elke film die in de bioscoop draait, heb de film 2012 express ontweken. Een dramatisch doemscenario over wat er zogenaamd met de wereld gaat gebeuren in 2012, helaas is ongeveer de hele film met de computer bewerkt. Nee, ik zag het niet zitten. Als het gebeurd dan gebeurt het, dat zie ik dan op 21-12-2012 zelf wel.
Maar een tijdje terug werd bekend gemaakt dat er een foutje zat in de Mayakalender!! De kalender eindigt helemaal niet op 2012, dit was een fout in de berekening (wiskunde is ook niet mijn sterkste vak). Wanneer de Mayakalender dan wel eindigt? Dat kan 2220, 2039 maar ook 2208 zijn, lees ik op verschillende sites. Niet dat ik er nou echt bang voor was, maar ik ben altijd erg geinterreseerd in gekke feitjes en opmerkelijke berichten.
Tijdens mijn speurtocht op Internet naar de fout in de Mayakalender kwam ik op een forum terecht. Ik moest lachen om de reactie: 'Op 00.00 31-12-2010 loopt mijn agenda af, dus? ' Maar ik stond even stil bij het bericht van iemand die zei: 'Dat de wereld heus niet precies op één bepaalde datum vergaat, maar dat de wereld al langzaam aan het vergaan is!'
En ergens ben ik het daar wel een beetje mee eens. 9-11-2001, de aanslag op WTC en de vele terroristsiche aanslagen daarna hebben inmiddels voor duizenden doden gezorgd! Je kan het je vast nog herinneren, ruim 230.000 doden door de Tsunami in Azië. Mexicaanse griep hier, Qkoorts daar. Het kan zijn dat ik pas sinds een jaar of 6 echt actief (de ene dag wat meer dan de ander) het nieuws volg, maar ligt het aan mij of storten en crashen er de laatste paar jaar iets meer vliegtuigen dan daarvoor! En dan nu de aardbeving in Haiti, waarschijnlijk al meer dan 100.000 slachtoffers! Dan heb ik alle oorlogen nog niet meegeteld, omdat er eigenlijk al sinds de mensheid bestaat altijd wel ergens een oorlog gaande is. Maar het valt me ook op dat de overheid een stuk vaker reclame maakt om een noodpakket aan te schaffen. Zullen ze iets achterhouden?
Of er echt een specifieke datum zal zijn waarop de 'wereld zou vergaan' dat denk ik eigenlijk niet. Maar ik lach ineens toch een stuk minder hard om die mevrouw die een noodpakket klaar heeft liggen, je weet het immers nooit wat er kan gebeuren! Stel dat er dan een overstroming komt, kan ze wel mooi met haar roeibootje weg varen! En als ik heel veel geld had, was ik allang op het zogenaamd meest veilige bergtopje van de wereld gaan zitten. Ik had dan alleen wel al mijn familie, vrienden, kennissen en eigenlijk gewoon heel de wereld (op een maar gemene criminelen, moordenaars en pedofielen na) mee willen nemen.
Wat denken jullie?
Liefs,
Lisa
donderdag 21 januari 2010
Soaps zijn ouderwets & Spionagepraktijken
Afgelopen dinsdag was ik met collega's naar "Ik hou van Holland". We zaten helaas niet allemaal bij elkaar, de ene helft zat in het team van Jeroen van Koningsbrugge en de andere helft (waaronder ik) zat bij het team van Peter 'huppelepup'. Maar dat team van Peter 'huppelepup'(ik weet zijn achternaam niet meer) heeft mooi gewonnen! Was de prijs bij de middagshow nog een Delfsblauwe wc-bril, wc-borstel en wc-papierhouder, wij wonnen een draagbare dvd-speler! Een erg leuk cadeau.
De show zelf was ook erg leuk, maar de het wachten vóór dat de show begon was ook erg leuk. Een hele zaal vol met mensen die zich op hun mooist hebben aangekleed (ze waren even vergeten dat je een oranje, rood, wit of blauw shirt aan moet tijdens de show) en hebben opgemaakt en speciaal voor deze gelegenheid hun krulset uit de kast hebben getrokken. En een van mijn grote hobby's is toch wel mensen kijken. Ja het is misschien niet zo netjes, maar ik vind het heerlijk!!
Ik zou zo de hele dag in de Coffee Company kunnen zitten en de hele dag mensen kijken. Het is misschien een rare eigenschap, maar ik plaats onbekende mensen na 2 seconde al gelijk in een bepaald vak. Ik ben absoluut geen hokjesdenker, maar toch heb ik een aantal hokjes in mijn hoofd. Als ik dan bezig ben met een van mijn grote hobby's en dus op mijn gemakje mensen aan het kijken ben, plaatst ik deze mensen na een aantal seconde al gelijk in een 'hokje'. Maar niet de standaard hokjes, nee mijn eigen hokjes. Ik heb allerlei groepjes in mijn hoofd, elk groepje heeft zijn eigen kenmerken zowel qua uiterlijk en innerlijk en meestal word zo'n groep gekenmerkt door een naam. Die naam staat dan voor een persoon en die persoon is dan het perfecte voorbeeld van die groep, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. In de loop van der tijd worden er steeds meer kenmerken toegevoegd aan die groep.
Begrijpen jullie het nog? Kan me namelijk heel goed voorstellen van niet het is namelijk best ingewikkeld. En eigenlijk vraag ik me stiekem ook af of dit normaal is? Ik kan me voorstellen dat iedereen die een nieuw persoon ziet die gene even snel 'scant'. Maar bij mij blijft het niet bij scannen, ik bedenk gelijk een stuk of tien eigenschappen en dingen waar de persoon in kwestie van zal houden, aangezien de 'andere'uit zijn groep die eigenschappen ook hebben.
Maar naast alleen mensen kijken, luister ik ook naar mensen. Of nouja, meeluisteren en afluisteren valt ook onder luisteren toch? Het komt weleens voor als ik in de metro, bus of trein zit dat mijn Ipod leeg is en onbewust ga je dan toch meeluisteren met de mensen naast of achter je. Ik kan je vertellen dat er genoeg mensen zijn heel hun levensverhaal vertellen terwijl ze aan de telefoon zijn, ze zijn alleen even vergeten dat ze in de trein zitten. Ik kan me dan zo inleven in die persoon of aan die persoon aan de andere kant van de lijn. Mijn afluisterpraktijken gaan zelfs zo ver dat ik een keer heel nonchalant van plaats ben verwisseld omdat ik perse wilde weten wie dat meisje achter dat boeiende telefoongesprek was en of het klopte bij het plaatje in mijn hoofd.
Het komt ook vaak genoeg voor dat 2 mensen een gesprek voeren en dan niet op een bepaalde naam komen of niet weten waar ze eruit moeten. Eerst denk ik nog: 'rustig lies, ze komen er zo achter' maar als ze het na 3 minuten nog niet weten kan ik niets anders doen dan antwoord geven. Ik kan me voorstellen dat het voor die mensen nogal raar over komt. Ik heb zo namelijk een keer uit het niets 'Herman den Blijker!' geroepen, om daarna wel heel snel erbij te zeggen dat ik toevallig hoorde waar hun gesprek over ging.
Meeluisteren doe ik niet alleen in het openbaar vervoer, ik doe het ook dolgraag in cafe's en restaurantjes. Zo zat ik vandaag na een lange dag studeren even wat te eten in La Place. Toen ik mijn eten op had, besloot ik nog even verder te leren in de 'La Place', maar dit ging helaas iets minder goed dan verwacht. Naast mij zaten 2 meisjes te kletsen en omdat het nogal rustig was ving ik het hele gesprek op. Nee, ze hadden het niet over het weer buiten, ze hadden het over hele andere dingen. Terwijl ik steeds verder met mijn neus in mijn boek verdween (om maar zo onopvallend te blijven), zat ik ondertussen helemaal in het gesprek. Op een gegeven moment moest ik zelfs lachen, maar omdat het heel raar zou zijn als ik ineens uit het niets zou lachen heb ik maar snel mijn hoofd omgedraait. Maar het bleef niet bij dit ene gesprek, want een paar tafeltjes verder zat een moeder met een dochter. Omdat het zo rustig was en de moeder niet wist wat zacht praten in houd, kon ik ook meegenieten van dat gesprek. Zo vertelde de moeder onder andere dat ze 'daarom zolang in therapie was', 'ze nog steeds elke dag met die vraag opstaat', 'het door jou vader en en je opa komt' en toen hoorde ik een snik. Jaja spanning en sensatie daar op de 6e verdieping van de OBA. Je begrijpt dat er het laatste halfuurtje niets meer van leren terecht is gekomen.
Ik vraag me toch echt af of ik de enige ben en of ik ondertussen een 'storend element bent voor de samenleving'. Soaps zijn zo ouderwets, ga een uurtje alleen in een cafe zitten en het lijkt net alsof je regelrecht in "Meerdijk" terecht bent gekomen. Als je zorgt dat je er elke dag rond hetzelfde tijdstip zit, heb je helemaal hetzelfde effect. Ik vraag me nu namelijk nog steeds af 'Of dat meisje met dat rode jasje het nou uit heeft gemaakt met die player' 'Of de ruzie tussen Charlotte en nienke als is opgelost' 'Of Ralf al weet dat zijn vriendin het uit gaat maken' en 'Of de moeder vanwege haar man en vader in therapie zit'. Aangezien ik over een aantal jaar niet bekend wil staan als 'dat meisje dat iedereen afluisterd'zijn tips over hoe je zo onopvallend weg kan kijken en over hoe je je toch op je boek kan concenteren als er naast je een zeer interressant gesprek word gevoerd, meer dan welkom!
Liefs,
Lisa
(Ik begrijp het als je halverwege al bent afgehaakt. Aangezien ik mezelf al niet eens begrijp, lijkt het me voor lezers nog ingewikkelder.)
De show zelf was ook erg leuk, maar de het wachten vóór dat de show begon was ook erg leuk. Een hele zaal vol met mensen die zich op hun mooist hebben aangekleed (ze waren even vergeten dat je een oranje, rood, wit of blauw shirt aan moet tijdens de show) en hebben opgemaakt en speciaal voor deze gelegenheid hun krulset uit de kast hebben getrokken. En een van mijn grote hobby's is toch wel mensen kijken. Ja het is misschien niet zo netjes, maar ik vind het heerlijk!!
Ik zou zo de hele dag in de Coffee Company kunnen zitten en de hele dag mensen kijken. Het is misschien een rare eigenschap, maar ik plaats onbekende mensen na 2 seconde al gelijk in een bepaald vak. Ik ben absoluut geen hokjesdenker, maar toch heb ik een aantal hokjes in mijn hoofd. Als ik dan bezig ben met een van mijn grote hobby's en dus op mijn gemakje mensen aan het kijken ben, plaatst ik deze mensen na een aantal seconde al gelijk in een 'hokje'. Maar niet de standaard hokjes, nee mijn eigen hokjes. Ik heb allerlei groepjes in mijn hoofd, elk groepje heeft zijn eigen kenmerken zowel qua uiterlijk en innerlijk en meestal word zo'n groep gekenmerkt door een naam. Die naam staat dan voor een persoon en die persoon is dan het perfecte voorbeeld van die groep, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. In de loop van der tijd worden er steeds meer kenmerken toegevoegd aan die groep.
Begrijpen jullie het nog? Kan me namelijk heel goed voorstellen van niet het is namelijk best ingewikkeld. En eigenlijk vraag ik me stiekem ook af of dit normaal is? Ik kan me voorstellen dat iedereen die een nieuw persoon ziet die gene even snel 'scant'. Maar bij mij blijft het niet bij scannen, ik bedenk gelijk een stuk of tien eigenschappen en dingen waar de persoon in kwestie van zal houden, aangezien de 'andere'uit zijn groep die eigenschappen ook hebben.
Maar naast alleen mensen kijken, luister ik ook naar mensen. Of nouja, meeluisteren en afluisteren valt ook onder luisteren toch? Het komt weleens voor als ik in de metro, bus of trein zit dat mijn Ipod leeg is en onbewust ga je dan toch meeluisteren met de mensen naast of achter je. Ik kan je vertellen dat er genoeg mensen zijn heel hun levensverhaal vertellen terwijl ze aan de telefoon zijn, ze zijn alleen even vergeten dat ze in de trein zitten. Ik kan me dan zo inleven in die persoon of aan die persoon aan de andere kant van de lijn. Mijn afluisterpraktijken gaan zelfs zo ver dat ik een keer heel nonchalant van plaats ben verwisseld omdat ik perse wilde weten wie dat meisje achter dat boeiende telefoongesprek was en of het klopte bij het plaatje in mijn hoofd.
Het komt ook vaak genoeg voor dat 2 mensen een gesprek voeren en dan niet op een bepaalde naam komen of niet weten waar ze eruit moeten. Eerst denk ik nog: 'rustig lies, ze komen er zo achter' maar als ze het na 3 minuten nog niet weten kan ik niets anders doen dan antwoord geven. Ik kan me voorstellen dat het voor die mensen nogal raar over komt. Ik heb zo namelijk een keer uit het niets 'Herman den Blijker!' geroepen, om daarna wel heel snel erbij te zeggen dat ik toevallig hoorde waar hun gesprek over ging.
Meeluisteren doe ik niet alleen in het openbaar vervoer, ik doe het ook dolgraag in cafe's en restaurantjes. Zo zat ik vandaag na een lange dag studeren even wat te eten in La Place. Toen ik mijn eten op had, besloot ik nog even verder te leren in de 'La Place', maar dit ging helaas iets minder goed dan verwacht. Naast mij zaten 2 meisjes te kletsen en omdat het nogal rustig was ving ik het hele gesprek op. Nee, ze hadden het niet over het weer buiten, ze hadden het over hele andere dingen. Terwijl ik steeds verder met mijn neus in mijn boek verdween (om maar zo onopvallend te blijven), zat ik ondertussen helemaal in het gesprek. Op een gegeven moment moest ik zelfs lachen, maar omdat het heel raar zou zijn als ik ineens uit het niets zou lachen heb ik maar snel mijn hoofd omgedraait. Maar het bleef niet bij dit ene gesprek, want een paar tafeltjes verder zat een moeder met een dochter. Omdat het zo rustig was en de moeder niet wist wat zacht praten in houd, kon ik ook meegenieten van dat gesprek. Zo vertelde de moeder onder andere dat ze 'daarom zolang in therapie was', 'ze nog steeds elke dag met die vraag opstaat', 'het door jou vader en en je opa komt' en toen hoorde ik een snik. Jaja spanning en sensatie daar op de 6e verdieping van de OBA. Je begrijpt dat er het laatste halfuurtje niets meer van leren terecht is gekomen.
Ik vraag me toch echt af of ik de enige ben en of ik ondertussen een 'storend element bent voor de samenleving'. Soaps zijn zo ouderwets, ga een uurtje alleen in een cafe zitten en het lijkt net alsof je regelrecht in "Meerdijk" terecht bent gekomen. Als je zorgt dat je er elke dag rond hetzelfde tijdstip zit, heb je helemaal hetzelfde effect. Ik vraag me nu namelijk nog steeds af 'Of dat meisje met dat rode jasje het nou uit heeft gemaakt met die player' 'Of de ruzie tussen Charlotte en nienke als is opgelost' 'Of Ralf al weet dat zijn vriendin het uit gaat maken' en 'Of de moeder vanwege haar man en vader in therapie zit'. Aangezien ik over een aantal jaar niet bekend wil staan als 'dat meisje dat iedereen afluisterd'zijn tips over hoe je zo onopvallend weg kan kijken en over hoe je je toch op je boek kan concenteren als er naast je een zeer interressant gesprek word gevoerd, meer dan welkom!
Liefs,
Lisa
(Ik begrijp het als je halverwege al bent afgehaakt. Aangezien ik mezelf al niet eens begrijp, lijkt het me voor lezers nog ingewikkelder.)
maandag 18 januari 2010
Wanted!
GEZOCHT: LOOK-A-LIKE!!
Gezocht: look-a-like (zie profielfoto rechts, maar de nodige make-up kan wonderen doen), het liefst voorzien met een goed stel hersens en een IQ van 150. Ben jij in staat om in 1,5 week tijd 200 blz. Sociale Geschiedenis van de Media, 207 blz. Only Connect, 400 blz. Film History , ruim 20 films en 15 programma's uit je hoofd te leren? En ben je beschikbaar op 27 januari van 13.00-15.00? Laat dan nu een reactie achter!!
Beloning: 100 euro en daarnaast krijg je 1,5 onderdak in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam.
Twijfel niet langer!
Inmiddels voel ik me zo hopeloos..
Gezocht: look-a-like (zie profielfoto rechts, maar de nodige make-up kan wonderen doen), het liefst voorzien met een goed stel hersens en een IQ van 150. Ben jij in staat om in 1,5 week tijd 200 blz. Sociale Geschiedenis van de Media, 207 blz. Only Connect, 400 blz. Film History , ruim 20 films en 15 programma's uit je hoofd te leren? En ben je beschikbaar op 27 januari van 13.00-15.00? Laat dan nu een reactie achter!!
Beloning: 100 euro en daarnaast krijg je 1,5 onderdak in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam.
Twijfel niet langer!
Inmiddels voel ik me zo hopeloos..
donderdag 14 januari 2010
Ritje zweetoksel
Omdat Nederland de afgelopen weken in de ijstijd is beland durf ik het niet aan om op mijn scooter te stappen. Niet alleen de ijskou maar ook de gladde wegen zijn nou niet bepaald ongevaarlijk. Zo komt het dat ik al een maandje met het openbaar vervoer reis.
Afgelopen dinsdag had ik bij Jorn geslapen en ik had het plan om dan s'ochtends vroeg gelijk door te gaan naar de sportschool. Ik dacht dat om 9 uur de spits wel voorbij zou zijn, dus dat ik gerust in mijn joggingsbroek, zonder make-up en ongewassen haren de deur uit kon. Bij de tramhalte aangekomen was ik de enige bij de halte. Maar het werd als maar drukker en drukken en na 10 minuten was er nog geen tram. Na 20 minuten stond de halte helemaal vol en inmiddels nog geen tram! Ik voelde me aardig bekeken zo met mijn gezicht even wit als de sneeuw en de combinatie rubberducks+grijze joggingbroek. Na 25 minuten kwam er eindelijk een tram.
Helaas moest ik ook nog met de metro en ik was helaas niet de enige. De metro was propvol en toen moesten er ook nog eens ruim 40 mensen bij. Zo kwam het dat ik om 9.15 in mijn sportkloffie met vette haren en een bleek gezicht met half Amsterdam in de metro stond! Dat was nou niet precies waar ik op gerekend had. Het nadeel van zo'n propvolle metro is dat je ongeveer met je neus in andermans oksel staat. En ik weet niet hoe, maar er zijn mensen die het kunnen presteren om om 9.15 in de ochtend(lijkt mij dat je dan net hebt gedoucht) met deze ijskou toch nog naar zweet kunnen ruiken! En geloof mij, deze mensen hadden geen sportpakje aan zoals mij, dan had ik het nog enigszins kunnen accepteren, nee ze waren gewoon netjes gekleed.
Toen ik eindelijk een zitplekje bemachtigd had, leek het net alsof ik naast een pakje Conimex nasikruiden zat. Dit was helaas niet het geval, waarschijnlijk had de man naast mij of ontbeten met nasi en anders kan ik me geen andere reden bedenken dan dat hij in de kruiden en specerijenhandel werkt!
Wat was ik blij toen ik eindelijk de sportschool bereikt had! Gelukkig was het in de bus niet zo druk en kon ik rustig bijkomen van het uurtje sporten.
Helaas heb ik de aankomende weken geen vrij, ik heb mijn tentamen van gister niet gehaald! 27 januari heb ik de herkansing, de herkansing gaat alleen niet over dit tentamen maar om het nog even iets moeilijker te maken komt de tentamenstof van het vorige tentamen er ook nog bij! Ik vraag me af wanneer de bibliotheek om huur gaat vragen, aangezien ik daar nu weer heel wat uurtjes zou slijten. Voor mijn eindopdracht van Digitale Media heb ik met grote verbazing een 8.5 gehaald! Ik had mijn verslag over Twitter in een dag in elkaar geflanst en heb er voor mijn doen eigenlijk weinig aangedaan. Ik heb vooral alles opgeschreven wat in me op kwam, zonder er teveel over na te denken en kennelijk brengt dit toch goede resultaten op.
Op naar de zomer! Tegen de kou kan ik me inmiddels wel kleden, maar tegen stinkende openbaarvervoer mensen is helaas nog niets te doen!
Liefs,
Lisa
Afgelopen dinsdag had ik bij Jorn geslapen en ik had het plan om dan s'ochtends vroeg gelijk door te gaan naar de sportschool. Ik dacht dat om 9 uur de spits wel voorbij zou zijn, dus dat ik gerust in mijn joggingsbroek, zonder make-up en ongewassen haren de deur uit kon. Bij de tramhalte aangekomen was ik de enige bij de halte. Maar het werd als maar drukker en drukken en na 10 minuten was er nog geen tram. Na 20 minuten stond de halte helemaal vol en inmiddels nog geen tram! Ik voelde me aardig bekeken zo met mijn gezicht even wit als de sneeuw en de combinatie rubberducks+grijze joggingbroek. Na 25 minuten kwam er eindelijk een tram.
Helaas moest ik ook nog met de metro en ik was helaas niet de enige. De metro was propvol en toen moesten er ook nog eens ruim 40 mensen bij. Zo kwam het dat ik om 9.15 in mijn sportkloffie met vette haren en een bleek gezicht met half Amsterdam in de metro stond! Dat was nou niet precies waar ik op gerekend had. Het nadeel van zo'n propvolle metro is dat je ongeveer met je neus in andermans oksel staat. En ik weet niet hoe, maar er zijn mensen die het kunnen presteren om om 9.15 in de ochtend(lijkt mij dat je dan net hebt gedoucht) met deze ijskou toch nog naar zweet kunnen ruiken! En geloof mij, deze mensen hadden geen sportpakje aan zoals mij, dan had ik het nog enigszins kunnen accepteren, nee ze waren gewoon netjes gekleed.
Toen ik eindelijk een zitplekje bemachtigd had, leek het net alsof ik naast een pakje Conimex nasikruiden zat. Dit was helaas niet het geval, waarschijnlijk had de man naast mij of ontbeten met nasi en anders kan ik me geen andere reden bedenken dan dat hij in de kruiden en specerijenhandel werkt!
Wat was ik blij toen ik eindelijk de sportschool bereikt had! Gelukkig was het in de bus niet zo druk en kon ik rustig bijkomen van het uurtje sporten.
Helaas heb ik de aankomende weken geen vrij, ik heb mijn tentamen van gister niet gehaald! 27 januari heb ik de herkansing, de herkansing gaat alleen niet over dit tentamen maar om het nog even iets moeilijker te maken komt de tentamenstof van het vorige tentamen er ook nog bij! Ik vraag me af wanneer de bibliotheek om huur gaat vragen, aangezien ik daar nu weer heel wat uurtjes zou slijten. Voor mijn eindopdracht van Digitale Media heb ik met grote verbazing een 8.5 gehaald! Ik had mijn verslag over Twitter in een dag in elkaar geflanst en heb er voor mijn doen eigenlijk weinig aangedaan. Ik heb vooral alles opgeschreven wat in me op kwam, zonder er teveel over na te denken en kennelijk brengt dit toch goede resultaten op.
Op naar de zomer! Tegen de kou kan ik me inmiddels wel kleden, maar tegen stinkende openbaarvervoer mensen is helaas nog niets te doen!
Liefs,
Lisa
vrijdag 8 januari 2010
Tentamens
En alsof het niet anders kan, 3 keer raden wat voor mensen ik vandaag tegen kwam op het station? Juist, niet 1 maar 2 donateurwervers. Ze begonnen dit keer anders dan normaal: 'Oxam Novib'? Waarop ik gelijk zei, nee ik steun al genoeg goede doelen (een klein leugentje om bestwil?) 'WNF, dan misschien?' Nee sorry echt niet. Toen probeerde hij het nog een keer: 'Een knuffel dan misschien?' Ze deden het op een leuke manier, anders dan de meeste donateurwervers, maar ik blijf bij mijn standpunt.
Sinds 3 januari kun je mij dageljks vinden in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam, dinsdag heb ik er 9 uur doorgebracht. Nee, ik ben niet bezig met een missie om alle boeken van de biblotheek te lezen, maar ik heb tentamens! Eigenlijk heb ik maar 1 tentamen en moest ik vandaag een verslag inleveren dat voor 40% meetelt voor het vak Digitale Media.
Aanstaande woensdag heb ik dus een tentamen, waar ik een 6 voor moet halen. Want als ik een 6 haal, heb ik dat vak gehaald. Maar het meest leuke is dan misschien nog wel dat ik dan van 13 januari t/m 1 februari vrij heb (tenzij ik het Twitterverslag moet herkansen). Maar er moet eerste nog heel worden geleerd. Afgelopen zaterdag schoot ik nogal in de stress omdat ik nergens kon vinden wat ik nou precies moest leren. Ik gebruik een ouder boek, voor dit oudere boek stond voor het vorige tentamen een apart bestandje met alles wat je moest leren. Voor het aanstaande kon ik alleen nergens iets vinden. In mijn wanhoop heb ik toen maar alle 400 studenten een mailtje gestuurd, met de vraag of iemand mij kon vertellen wat je moest leren als je het oudere boek had. Ik kreeg gelukkig meer dan 20 mailtjes terug. Maar wat bleek? Ik heb voor het vorige tentamen ook al alles voor dit tentamen geleerd! Kennelijk moest je zelf de hoofdstukken uit dat bestandje verdelen. Ik vond de stof voor het vorige tentamen al zo belachelijk veel maar als je je bedenkt dat ik zo'n 10 hoofdstukken (meer dan 100 blz.) teveel heb geleerd, is dat ook niet zo heel raar! Helaas zijn er ook nog 2 andere boeken die ik moet leren.
Vanavond even lekker een avondje niets doen en dan morgen weer op naar mijn nieuwe stamkroeg, de OBA ;). Met het vooruitzicht dat ik misschien wel in januari 3 weken vrij kan zijn, houd ik het een beetje vol in de bibliotheek!
Liefs,
Lisa
Sinds 3 januari kun je mij dageljks vinden in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam, dinsdag heb ik er 9 uur doorgebracht. Nee, ik ben niet bezig met een missie om alle boeken van de biblotheek te lezen, maar ik heb tentamens! Eigenlijk heb ik maar 1 tentamen en moest ik vandaag een verslag inleveren dat voor 40% meetelt voor het vak Digitale Media.
Aanstaande woensdag heb ik dus een tentamen, waar ik een 6 voor moet halen. Want als ik een 6 haal, heb ik dat vak gehaald. Maar het meest leuke is dan misschien nog wel dat ik dan van 13 januari t/m 1 februari vrij heb (tenzij ik het Twitterverslag moet herkansen). Maar er moet eerste nog heel worden geleerd. Afgelopen zaterdag schoot ik nogal in de stress omdat ik nergens kon vinden wat ik nou precies moest leren. Ik gebruik een ouder boek, voor dit oudere boek stond voor het vorige tentamen een apart bestandje met alles wat je moest leren. Voor het aanstaande kon ik alleen nergens iets vinden. In mijn wanhoop heb ik toen maar alle 400 studenten een mailtje gestuurd, met de vraag of iemand mij kon vertellen wat je moest leren als je het oudere boek had. Ik kreeg gelukkig meer dan 20 mailtjes terug. Maar wat bleek? Ik heb voor het vorige tentamen ook al alles voor dit tentamen geleerd! Kennelijk moest je zelf de hoofdstukken uit dat bestandje verdelen. Ik vond de stof voor het vorige tentamen al zo belachelijk veel maar als je je bedenkt dat ik zo'n 10 hoofdstukken (meer dan 100 blz.) teveel heb geleerd, is dat ook niet zo heel raar! Helaas zijn er ook nog 2 andere boeken die ik moet leren.
Vanavond even lekker een avondje niets doen en dan morgen weer op naar mijn nieuwe stamkroeg, de OBA ;). Met het vooruitzicht dat ik misschien wel in januari 3 weken vrij kan zijn, houd ik het een beetje vol in de bibliotheek!
Liefs,
Lisa
dinsdag 5 januari 2010
Het goede doel
Als eerst wens ik iedereen een heel gelukkig, gezond, liefdevol en gezellig nieuwjaar! Mijn oud&nieuw heb ik uiteindelijk niet thuis op de bank doorgebracht. Net zoals vorig jaar heb ik op oudjaarsdag nog een kaartje voor een feest gekocht, Rocksteady. s'Avonds eerst tot 12 uur bij Jorn geweest en even naar het vuurwerk gegeken en daarna gingen we met een groepje naar The Sand. Het feest was leuk, in het begin was het nog niet helemaal mijn muziek, maar op het einde vond ik het jammer dat we alweer naar huis gingen! Het viel me wel op dat het helemaal niet zo druk was. Nieuwjaarsdag heb ik heerlijk tot 3 uur uitgeslapen en s'avond had ik een nieuwjaarsborrel bij Sanne. Er was op Floor na verder niemand meer gekomen (tentamens en het was een beetje slecht afgesproken) maar het was erg gezellig!!
En nu is het januari. De ongezelligste maand van het jaar, als je het mij vraagt. Bijna geen enkele verjaardag, geen feestdag en je weet zeker dat je je winterjas nog minstens 2 maanden aan kan houden. Daarnaast is januari ook nog eens de maand van mijn tentamens geworden.
Ik dacht altijd dat december de Goede doelen maand was, iedereen wil voor de kerst nog een goede daad verrichten en je komt om in de goedendoelenshows en van die vrolijke verkopers op straat. Maar vandaag kwam ik erachter, dat ze er in januari net zo vrolijk mee door gaan. Kwam ik er 1,5 jaar geleden nog mee weg, omdat ik nog geen 18 ben. Dat praatje kan ik nu niet meer vertellen. Ik heb er al een paar ontlopen, maar vandaag bij de OBA kon ik hem niet ontwijken: 'Heb je even tijd' (nou vooruit, ik wil niet onbeleefd zijn). Of ik voor 1,50 per week het astmafonds wilde steunen.. Even dacht ik; wat is nou 1,50 per week, maar toen bedacht ik me ineens dat ik zelf wil weten welk goed doel ik steun.
Ik vraag me toch echt af waarom deze verkopers er nog zijn. Ik ken bijna niemand die met een glimlach op zo'n verkoper afstapt en zegt: hey wil je mij soms iets verkopen? Maar daarnaast snap ik ook echt niet dat er iets mee verdienen. Er ging tijdens het gesprek ineens een heel snel rekensommetje door me hoofd. Die jongens staan er vast niet voor niets, stel dat ze 50 euro op een dag verdienen, gemiddeld 25 mensen vinden die lid willen worden vinden, dat is 25 x1,50 is 37.50 per week en als die jongen nou 1 x per week werkt betekend dat dat alle mensen die denken een goed doel te steunen eigenlijk gewoon het salaris van die jongen betalen! Misschien zit ik helemaal fout hoor, maar ik blijf het altijd onduidelijk en vaag vinden hoeveel geld er nou echt bij dat goede doel terecht komt.
Begrijp me niet verkeerd maar ik geef dan toch liever geld aan een zwerver, dan weet ik tenminste zeker dat het bij iemand terecht komt die het nodig heeft (losstaand van de kans dat hij er misschien drugs of alcohol van koopt) en ik zou ook graag nog een keer vrijwilligerswerk willen doen. Maar door die verkopers ga ik me nou nooit beter voelen: Als ik nee zeg voel ik me achteraf toch de rest van de dag schuldig; Straks hadden ze net van mij bijdrage een extra kind kunnen helpen? Of ik voel me toch een beetje in de maling genomen omdat ik geen 'nee' kan zeggen en ze me zo makkelijk weten te praten!
Ik denk dat ik voortaan toch maar weer ga zeggen dat ik nog geen 18 ben! Volgens de Etosmevrouw is het nog helemaal niet te zien dat ik al 19 ben.(Er werd mij bij het kopen van Saridon (paracetamol) gevraagd of ik wel boven de 16 was!? En bedankt!). Een beetje onaardig is het wel, maar de tijd die ze aan mij verspillen kunnen ze dan misschien beter besteden aan iemand die wel lid wil worden!
Liefs,
Lisa
En nu is het januari. De ongezelligste maand van het jaar, als je het mij vraagt. Bijna geen enkele verjaardag, geen feestdag en je weet zeker dat je je winterjas nog minstens 2 maanden aan kan houden. Daarnaast is januari ook nog eens de maand van mijn tentamens geworden.
Ik dacht altijd dat december de Goede doelen maand was, iedereen wil voor de kerst nog een goede daad verrichten en je komt om in de goedendoelenshows en van die vrolijke verkopers op straat. Maar vandaag kwam ik erachter, dat ze er in januari net zo vrolijk mee door gaan. Kwam ik er 1,5 jaar geleden nog mee weg, omdat ik nog geen 18 ben. Dat praatje kan ik nu niet meer vertellen. Ik heb er al een paar ontlopen, maar vandaag bij de OBA kon ik hem niet ontwijken: 'Heb je even tijd' (nou vooruit, ik wil niet onbeleefd zijn). Of ik voor 1,50 per week het astmafonds wilde steunen.. Even dacht ik; wat is nou 1,50 per week, maar toen bedacht ik me ineens dat ik zelf wil weten welk goed doel ik steun.
Ik vraag me toch echt af waarom deze verkopers er nog zijn. Ik ken bijna niemand die met een glimlach op zo'n verkoper afstapt en zegt: hey wil je mij soms iets verkopen? Maar daarnaast snap ik ook echt niet dat er iets mee verdienen. Er ging tijdens het gesprek ineens een heel snel rekensommetje door me hoofd. Die jongens staan er vast niet voor niets, stel dat ze 50 euro op een dag verdienen, gemiddeld 25 mensen vinden die lid willen worden vinden, dat is 25 x1,50 is 37.50 per week en als die jongen nou 1 x per week werkt betekend dat dat alle mensen die denken een goed doel te steunen eigenlijk gewoon het salaris van die jongen betalen! Misschien zit ik helemaal fout hoor, maar ik blijf het altijd onduidelijk en vaag vinden hoeveel geld er nou echt bij dat goede doel terecht komt.
Begrijp me niet verkeerd maar ik geef dan toch liever geld aan een zwerver, dan weet ik tenminste zeker dat het bij iemand terecht komt die het nodig heeft (losstaand van de kans dat hij er misschien drugs of alcohol van koopt) en ik zou ook graag nog een keer vrijwilligerswerk willen doen. Maar door die verkopers ga ik me nou nooit beter voelen: Als ik nee zeg voel ik me achteraf toch de rest van de dag schuldig; Straks hadden ze net van mij bijdrage een extra kind kunnen helpen? Of ik voel me toch een beetje in de maling genomen omdat ik geen 'nee' kan zeggen en ze me zo makkelijk weten te praten!
Ik denk dat ik voortaan toch maar weer ga zeggen dat ik nog geen 18 ben! Volgens de Etosmevrouw is het nog helemaal niet te zien dat ik al 19 ben.(Er werd mij bij het kopen van Saridon (paracetamol) gevraagd of ik wel boven de 16 was!? En bedankt!). Een beetje onaardig is het wel, maar de tijd die ze aan mij verspillen kunnen ze dan misschien beter besteden aan iemand die wel lid wil worden!
Liefs,
Lisa
Abonneren op:
Posts (Atom)